Onder de naam “Stevie Ann” bracht Nederlandse folk artiest Stephanie Struijk in 2007 haar debuutalbum uit genaamd Closer to the Heart. Het was een startschot waarmee ze in Nederland en daarbuiten redelijk bekend werd. Dat debuut en latere albums zorgden ervoor dat ze op grote festivals werd geboekt zoals Pinkpop. Maar uiteindelijk knaagde er toch iets in Stephanie Struijk. De hang om in moedertaal te zingen werd steeds groter. Dat resulteerde in 2016 tot haar eerste zelf-getitelde plaat in het Nederlands met opvolger Fijn Zo die dit jaar uitkwam.
Die eerste Nederlandstalige plaat kwam tot stond na een roadtrip door Amerika. Dat album werd samen met Daniël Lohues geschreven. Struijk kwam door die roadtrip tot de conclusie dat de Nederlandse taal haar veel beter ligt. Dat ze met haar eigen taal haar verhalen veel beter kan overbrengen. Met Fijn Zo heeft ze dat klaarblijkelijk wederom voor elkaar gekregen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik voornamelijk Engelstalige muziek prefereer. Nederlandse taal klinkt voor mij altijd wat onwennig. Maar daar kan met Stephanie Struijk wel eens verandering in komen. De uitspraak op Fijn Zo is erg fijn en stoort eigenlijk geen moment. Daarnaast heeft Struijk een prettig stemgeluid die de zwoele lente doet laat komen.
Als er inhoudelijk wordt ingegaan op teksten van Struijk gaan ze voornamelijk over de liefde. Struijk zal tijdens het schrijven van Fijn Zo in een aflopende relatie hebben gezeten en dat komt dan ook op verschillende nummers terug. Eigenlijk heeft ze geen problemen om al die vrijheid zonder een relatie te hebben. Ze kan doen en laten wat ze veel zonder naar iemand om te kijken. Prima.
Muzikaal gezien is het vooral een minimalistische, maar uiterst positief getinte plaat geworden. Struijk brengt de liedjes binnen vrolijke noten en begeleidend met een paar instrumenten zoals akoestische gitaren en drums. Weinig opsmuk en het wordt vooral simpel, maar daar tegenover zeer effectief gehouden. Op laatste nummer Later Wel hoor je zelfs even de banjo verschijnen en doet dat slotstuk countryachtig aan. Leuk detail en het verblijf in Amerika is zeker niet voor niks geweest.
Heeft Stephanie Struijk mij met deze plaat opengesteld voor Nederlandstalige muziek? Alhoewel ik mij heb voorgesteld om deze site country te houden vind ik dat dit soort muziek prima past binnen de site. Toegegeven heeft het niet veel te doen met country, maar hier en daar hoor je flarden van iets dat er aan gerelateerd is. Daarnaast vind ik Nederlandse inbreng belangrijk binnen de muziekindustrie en kunnen er geen genoeg van dit soort artiesten zijn. Dus ja, dit is zeker voor herhaling vatbaar en ben tot de conclusie gekomen meer van dit soort muziek te recenseren. Fijn zo! (Mona Misa)
