Sommige websites geven bij deze nieuwe plaat van Molly Burch het genre country aan. Haar eerdere albums bevatten country invloeden, maar deze Romantic Images dus totaal niet. Wat Burch hier ons presenteert is een tripje terug naar de jaren 80 pop muziek. Zoiets doet zich al vermoeden als je afgaat op de album cover.
De 80’s zijn blijkbaar weer helemaal mode en hip. Wie deed dat recentelijk nog meer? Lees een paar recensies terug op deze website en je ziet dat John Mayer dat ook met nieuwe plaat Sob Rock doet. Ik vind het allemaal prima zolang het de muziek maar niet in de weg gaat zitten. En dat doet het niet bij Mayer, maar ook niet bij Romantic Images. Integendeel zelfs, het nodigt uit om weer helemaal 80’s muziek erbij te halen.
Molly Burch werd zoals ze zelf zegt dan ook beïnvloed door een artiest zoals Madonna, die pop in de tachtiger jaren overheerste. Romantic Images klinkt ook heel lekker met allerlei drum beats en synthesizer invloeden. Het wordt op deze plaat perfect uitgevoerd en doet nergens goedkoop of plastic aan. Daar kunnen andere artiesten die op deze toer gaan van leren.
De teksten van Romantic Images kwam tot Molly Burch heel natuurlijk en organisch. In het verleden ging het haar niet zo makkelijk af. Maar voor dit album vloeide de pen rijkelijk. De platen van Burch zijn geschreven vanuit een introspectief standpunt en met voornamelijk het onderwerp liefde. Romantic Images als titel doet dat al vermoeden en eigenlijk elk nummer is doordrenkt van teksten over liefde. Maar wederom wordt het nergens goedkoop of simpel. Ze houdt het heel serieus.
Romantic Images kiest voor een iets andere weg qua productie. Burch kiest voor deze plaat een team bijna volledig bestaand uit vrouwen. De reden is omdat de muziekindustrie door mannen wordt gedomineerd. Vanuit dit perspectief koos Molly Burch voor Alaina Moore van Tennis voor de productie. Voor het mixen en masteren van de plaat werd er ook vrouwen gekozen. Klinkt het daardoor beter of slechter? Moeilijk in te schatten, maar wat je wel hoort is dat de plaat instrumenteel gezien rijk vervaardigd is. Er valt hier genoeg te beleven en de nummers beklijven snel.
Zoals in de inleiding aangegeven is Molly Burch country af en richt ze zich op indie-pop. Een goede vergelijking is natuurlijk die met Kacey Musgraves. Musgraves veranderde met haar laatste plaat Golden Hour ook rigoureus van muziekstijl. De verwachtingen van haar nieuwe plaat zijn niet anders. Maar soms loopt het leven zo. Mensen veranderen, ontdekken nieuwe passies en passen hun levensstijl daarop aan. Wat betreft Molly Burch vind ik haar nieuwe geluid op Romantic Images heel prettig en hoor daar graag meer van in de toekomst. Keep ‘em coming.
Uitgebracht door Captured Tracks
