De Britse Americana artiest Robert Vincent brengt zijn langverwachte derde plaat In This Town You’re Owned uit en maakt veel indruk. Geproduceerd door alom gerespecteerde producer Ethan Johns bekend van o.a. Kings of Leon, Ryan Adams en Ray LaMontagne. De plaat laat een herkenbaar, maar toch uniek Americana geluid horen die we vooral kennen vanuit de Verenigde Staten.
Maar Robert Vincent is dus echt Brits. Een Brit die opgegroeid is in Liverpool om precies te zijn. Alhoewel Liverpool vroeger gedomineerd werd door namen zoals The Beatles en Echo & the Bunnymen groeide Robert Vincent op met country muziek uit de Verenigde Staten. Grote namen zoals Waylon Jennings en Emmylou Harris werden bij Robert Vincent al vroeg met de paplepel ingegoten.
Dat geluid van zijn vroegere country helden is helaas niet te horen op In This Town You’re Owned. Wat we hier voorgeschoteld krijgen is hedendaagse Americana muziek. Je hoort af en toe een banjo zoals op Conundrum of een viool op This Town. Maar deze instrumenten zijn echt minimaal te noemen. Gitaren en drums staan vooral centraal op deze plaat. Daarbij heb je de fluweel zachte stem van Robert Vincent die uitblinkt.
Wat het knappe aan In This Town You’re Owned is, is dat Robert Vincent makkelijk schakelt tussen de langzamere ballads en nummers met tempo. Zo is The Kids Don’t Dig God Anymore een prachtig zes minuten durende ballad waar hij de jeugd van vandaag aan de tand voelt. Aan de andere kant is If You Were You zo’n nummer die meer vaart heeft, meer uptempo is en de juiste balans brengt op de plaat.
Robert Vincent schuwt niet om nummers langer door te laten lopen. Dat gaat niet ten koste van de kwaliteit, maar zorgen er juist voor dat je meer geïntrigeerd raakt. The End of the War en Husk of a Soul gaan over de zeven minuten heen, maar zijn werkelijk waar juweeltjes.
Na één beluistering had ik wat moeite met de plaat. De kwaliteit gaf zich niet meteen prijs. Maar na een paar keer opnieuw beluisteren ontvouwde In This Town You’re Owned zich tot een mooie kleurrijke bloem die zich onderscheidt van de rest. 53 minuten is een redelijke lange zit, maar het knappe van Robert Vincent is dat de muziek niet gaat vervelen. Diversiteit is het toverwoord en maakt deze artiest er een om in de gaten te houden.
