Muziek gebaseerd op het Americana genre met artiesten die in één adem genoemd kunnen worden met Angus & Julia Stone of Mandolin Orange? Dat zijn Kendl Winter (rechts op de foto) en Palmer T. Lee (links op de foto), samen de band The Lowest Pair. Van origine uit Mississippi, maar nu tourend door heel Amerika en daarbuiten. De banjo en akoestische gitaar zijn kenmerkend voor dit duo die met hun nieuwste plaat The Perfect Plan een perfecte positionering in de Americana markt nemen.
The Lowest Pair heeft al een handjevol albums op hun naam staan. Om de inspiratie vlammend te houden hebben Winter en Lee beiden een tijdje afstand genomen van het touren en muziek maken. Winter verbleef op de zuid pool om te werken voor een wetenschappelijk onderzoeksbureau. Lee verbleef in een oude houten hutje in de bossen van Wisconsin. Daar maakte hij vooral een innerlijke reis en schreef veel liedjes. Het afstand nemen van de muziek heeft het duo goed gedaan, want The Perfect Plan staat vol prachtige Americana muziek.
Er is op The Perfect Plan uitgegaan van een Americana benadering. Dit betekent dat je de plaat onder meerdere genres kan classificeren. Veel verschillende instrumentatie maken dat dit album van alles wat heeft. Toch merk je dat de banjo nooit ver weg is en dat is tekent voor The Lowest Pair. Een ware identiteit zogezegd, een die zij niet verloochenen.
Al eerder aangegeven is dat de stemmen van The Lowest Pair ontzettend veel lijken op Angus & Julia Stone. Dat hoor je op bijvoorbeeld het nummer Too Late Babe heel goed terug. Het had zo op één van de platen van het Australische folk duo kunnen staan.
Daarnaast is noemenswaardig Enemy of Ease waar Palmer T. Lee de leiding neemt. Een heerlijk laid-back nummer die meer de folk kant van The Lowest Pair benadert. De productie is minimaal te noemen, maar doet geen afbreuk aan de kwaliteit en het zit hem allemaal in de details.
Take What You Can Get begint met een heerlijk pedal steel intro en laat de country kant van The Lowest Pair zien. De pedal steel laat het nummer niet los en zorgt er voor dat dit nummer voor mij één van de hoogtepunten is van The Perfect Plan.
De diversiteit van dit album is zo groot. Waarschijnlijk komt dit dus door het even afstand nemen van de muziek. Misschien ook door het inschakelen van producer Mike Mogis (Bright Eyes). Hij heeft The Lowest Pair op het juiste pad gebracht en het zit hem zoals gezegd in de fijne details. Want die zijn er genoeg op The Perfect Plan. Elke luisterbeurt verrast weer en je hoort steeds nieuwe instrumentatie die nog niet eerder opviel. Tel daarbij op de afwisseling van de vocals van Winter en Lee en je hebt een perfecte plaat voor een regenachtige dag. Een zonnige dag mag ook, want dit album heeft alles wat Americana muziek zo goed maakt.
