50. Larry Fleet – Stack of Records
Als je goed kijkt naar deze album cover zie je een plaat van Waylon Jennings liggen. Daar scoor je hier gelijk al punten mee. Is de muziek dan ook van hetzelfde kaliber als Jennings wat Larry Fleet op Stack of Records laat horen? Niet te vergelijken, maar het is wel een lekkere hedendaagse country rock plaat die hier en daar wat Nashville elementen bevat. Die elementen maken het iets meer pop, maar daar is niets mis mee. Larry Fleet laat met dit debuut horen wat hij in zijn mars heeft en dat is genoeg voor een plek in dit lijstje.
49. The Wild Feathers – Alvarado
Americana band The Wild Feathers hebben een aantal jaren aangegeven de ambitie te hebben om de grootste rockband van deze tijd te worden. Als je naar de albums luistert dan hebben ze best de potentie, maar ondanks bescheiden succes wil de grote doorbraak maar niet komen. Voor nieuwe plaat Alvarado kozen ze om de plaat helemaal zelf te produceren zonder inbreng van buitenaf. Naar mijn inziens verandert er weinig aan het geluid en hoor je The Wild Feathers op dreef. Dat betekent weer een set puike Americana songs die een uitstekende toevoeging zijn aan het rijke oeuvre van de band. Luister eens, naast Alvarado, naar eerdere platen van The Wild Feathers en je begrijpt waarom ik spreek over een rijk oeuvre.
48. Nefesh Mountain – Songs for the Sparrows
Bluegrass is het genre dat ik dit jaar helemaal ontdekt hebt en waarvan een paar albums in dit eindejaarslijstje verschijnen. Te beginnen met Nefesh Mountain met Songs of the Sparrows. Vrij toegankelijke Bluegrass dat lekker vlot loopt, zoals je dat van Bluegrass mag verwachten. Dit album heeft een Nederlands tintje met nummer Piece of the Sun (For Anne Frank). Nefesh Mountain heeft Joodse roots vandaar dit nummer. Prachtig mooi stijlvol album die ook voor niet Bluegrass liefhebbers de moeite waard is. Je moet er alleen wel iets meer dan een uur voor uit trekken om alle nummers te beluisteren. Wat je ervoor terugkrijgt is een knap staaltje Bluegrass muziek van ervaren muzikanten die hun vak erg serieus nemen.
47. Cole Chaney – Mercy
Dit jaar kregen we weinig te horen van Tyler Childers. Opmerkelijk, want hij is in de Verenigde Staten aardig doorgebroken bij het mainstream publiek. Waarschijnlijk staat de concentratie op de productie van nieuwe songs waar we volgend jaar misschien wat van horen. Wie vulde die leegte dit jaar in? Juist, Cole Chaney met zijn debuut Mercy. Chaney komt net zoals Childers uit Kentucky. Mercy is bijna een één op één kopie van Tyler Childers. Dezelfde stem, dezelfde instrumentatie en nagenoeg een zelfde slag teksten. Is daar iets mis mee? Helemaal niet, want Cole Chaney vult die leegte erg goed in en naar mijn mening is er nog genoeg ruimte voor een tweede Tyler Childers. Of Cole Chaney net zo groot gaat worden als Childers zelf is afwachten, maar met Mercy slaat hij al een grote slag.
46. Dalles Burrow – Dalles Burrow
Dallas Burrow maakte met Southern Wind uit 2019 een uitstekende country plaat die hier veel toeren draaide. Maar toch ontbrak bij dat album een balans. Niet alles was even sterk. Hoe anders is het met het dit jaar verschenen titelloze album. Het plaatje klopt helemaal en de hele plaat is even sterk. Je vindt hier genoeg ballads, met een wisseling van uptempo songs. De tijd verdwijnt of het niets is en je bent zo 55 minuten verder. Als een plaat dat voor elkaar krijgt dan weet je dat het goed zit. Productie komt overigens op naam van Bruce Robison van The Next Waltz wat een goed zet is geweest van Burrow. Robison is naast Texas muzikant ook studio eigenaar en producer. Deze Texaan weet hoe je een plaat in elkaar moet zetten. Dit album is daar het bewijs van.
45. Jason Boland & The Stragglers – The Light Saw Me
Onder leiding van producer Shooter Jennings maken Jason Boland & The Stragglers weer een album voor in de lijstjes. The Light Saw Me is een conceptplaat over aliens. Interessant gegeven, maar eigenlijk is het gewoon een typische Jason Boland plaat die genoeg country elementen bevat en niet teveel afwijkt van het genre. Er staan een paar nummers op met gesproken woord die de vaart een beetje uit het album halen, maar voor de rest klinkt dit toch wel weer erg goed hoor.
44. Jon Wolfe – Dos Corazones
Jon Wolfe verraste mij dit jaar met zijn album Dos Corazones. Een uitstekende mainstream country plaat met gebruik van veel pedal steels en fiddles. Deze plaat is prettig aan de lange kant. Je kan je in iets meer dan een uur helemaal in de pure country verliezen die Wolfe hier presenteert. Er zijn niet echt nummers die er hoog boven uitspringen al vind ik Beers We Ain’t Drank Yet de perfecte single van het jaar. Staat overigens in mijn hardlooplijst, die kan ik inmiddels wel dromen en verveelt geen moment. Dos Corazones dus, aanrader.
43. F. Scott and the Night Hawks – Hold on to Your Heart
Zoals de album cover al doet vermoeden rocken F. Scott and the Nighthawks er lekker op los. Hold on to Your Heart is een beste binnenkomer en verdient een plek in dit eindejaarlijstje. Ongecompliceerde Americana rock muziek, met hier en daar wat rustmomentjes die de balans brengen binnen het album. En net zoals Jon Wolfe heeft ook hier een nummer dat het heeft gehaald tot mijn hardlooplijstje. Titelnummer Hold on to Your Heart is een nummer waar ik graag mijn rondjes mee maak. Heerlijk nummer van een heerlijk album.
42. Travis Tritt – Set in Stone
Het heeft 14 jaar moeten duren, maar dit jaar is Travis Tritt terug met een nieuw album. Tritt kende zijn hoogtijdagen in de jaren 90 en is een van de bekendste neo-traditionalisten (country artiesten uit de jaren 90). Hij kende grote successen en verkocht veel albums. Voor Set in Stone bracht hij producer Dave Cobb naar voren en dat hoor je. De plaat klinkt heel erg bij de tijd en de stem van Tritt kan nog aardig goed mee. Dit album is kwaliteit country van een artiest die niet meer hoeft, maar het vooral voor zijn fans doet. En daar krijgt hij alle waardering voor.
41. Lukas Nelson and Promise of the Real – A Few Stars Apart
Het rauwe van eerdere platen van Lukas Nelson en zijn band Promise of the Real is er bij A Few Start Apart vanaf. Ze leveren hier een echte vijf sterren plaat af waar genoeg te ontdekken valt. Mede door producer Dave Cobb zit er in deze plaat wat meer structuur en lijkt ieder bandlid goed op elkaar ingespeeld. Tel daarbij op de prachtige stem van Lukas, die overigens redelijk wat overeenkomt met zijn vader Willie, en je luistert naar een heel sterke en rijk belegde plaat.
40. Joshua Ray Walker – See You Next Time
Joshua Ray Walker brengt met See You Next Time het laatste deel uit van zijn trilogie. In 2019 kwam Wish You Were Here uit, vorig jaar Glad You Made It en dit jaar See You Next Time. Het zijn alle drie top albums van een geweldige country artiest uit Texas. Mijn voorkeur gaat uit naar dit album, omdat het gewoonweg het meest country is. Zo’n nummer als Cowboy, Three Strikes en Dumpster Diving zijn echte hoogtepunten binnen deze trilogie. See You Next Time beantwoord ik graag met een tot snel Joshua. Zeer fijne plaat.
39. Red Shahan – Javelina
Country rocker Red Shahan maakte in 2018 een van mijn favoriete platen van dat jaar, Culberson County. Drie jaar later is hij terug en maakt met Javelina opnieuw een hele sterke country rock plaat. Dit album zal voor de meeste ontgaan zijn, maar is het luisteren absoluut waard. Zeker als je van een beetje pit houdt in je muziek dan kan je Red Shahan makkelijk eens opzetten. En dan die stem, heerlijk verslavend. Ja, Javelina is een plaat die een plek in dit eindejaarslijstje meer dan verdient en ik raad dan ook aan om zijn platen eens uit te proberen. Succes gegarandeerd.
38. Chris Jones and the Night Drivers – Make Each Second Last
Chris Jones and the Night Drivers maken Bluegrass muziek die onweerstaanbaar is. Het is niet puur en is erg toegankelijk voor luisteraars die nog niet heel bekend zijn met het genre. Er wordt subtiel gebruik gemaakt van instrumenten zoals mandoline, akoestische gitaren en banjo’s. Jones en zijn band weten wat ze doen, want ze doen het al meer dan twee decennia. De stem van Chris Jones leent zich uitstekend voor de muziek die ze maken en maak We Needed This Ride nog prettiger. Deze groep is een goed startpunt als je wilt gaan beginnen met het luisteren naar Bluegrass.
37. Blackberry Smoke – You Hear Georgia
Southern rockers Blackberry Smoke hebben hun streepjes in het verleden meer dan verdiend. Ook de dit jaar verschenen You Hear Georgia doet het goed in de verkopen en ze hebben door de jaren heen een mooi fanbase opgebouwd. De productie komt op naam van Dave Cobb, maar eerlijk gezegd hebben ze die helemaal niet nodig. Blackberry Smoke doet al jaren hetzelfde trucje en doet dat heel effectief. En als je dan ook outlaw country artiest Jamey Johson erbij betrekt zit het helemaal goed.
36. Kyle McKearney – Down-Home
Mijn interesse werd gelijk gewekt toen ik deze prachtig cover voor het eerst zag. De muziek moest wel goed zijn van Kyle McKearney, tot dan toe nog een volledig onbekende voor mij. En warempel, met de eerste beluistering werd ik overdonderd door de prachtige authentieke country muziek van Down-Home. Dit zijn albums die niet veel voorbijkomen en het opmerkelijke is dat McKearney uit Canada komt. Toch een land die een stuk minder country artiesten voortbrengt dan Amerika. Down-Home is een album die heerlijk wegluistert en erg toegankelijk is. Prachtig muziek, dito prachtige vocals. Plaat die je niet mag missen.
35. Riddy Arman – Riddy Arman
Riddy Arman is zo authentiek als het maar kan zijn. Ze groeide op in het ranchleven en vertaalt dat nu naar muziek. Dat doet ze op La Honda Records, een platenlabel waar ook Colter Wall en Vincent Neil Emerson hun platen op uitbrengen. En dit debuut van Riddy Arman doet sterk denken aan deze artiesten. Het ligt er wel heel dik bovenop en je merkt dat ze heel goed heeft geluisterd naar Wall en Emerson. Maakt niet heel veel uit, want dit debuut smaakt heel goed en hopelijk kunnen we in de toekomst meer van dit soort muziek van deze ranch lady verwachten.
34. Cody Johnson – The Double Album
Van Texas naar Nashville overstappen kan heel moeilijk zijn voor country artiesten. Cody Johnson bewijst dat het heel goed samengaat. Dat laat hij opnieuw merken met zijn nieuwe plaat Human: The Double Album. Meer dan een uur country muziek waarbij Johnson een randje mainstream uitstraalt, maar zijn Texax roots niet vergeet. Authentieke plaat van een authentieke country artiest en daar is niets over gelogen.
33. Kiely Connell – Calumet Queen
Vorig jaar was Courtney Marie Andrews met Old Flowers de beste plaat van het jaar voor mij. Kiely Connell doet met haar debuutplaat Calumet Queen sterk denken aan Andrews. Zo’n zelf slag vocals. Heel prettig om naar te luisteren, ook omdat Connell nog net wat meer kan uithalen met haar stem. Andrews maakt muziek vooral richting de folk, Connell doet dat meer richting country. Dit album is een schone parel die ontdekt mag worden. Je kan niet misgaan met deze plaat.
32. Tim O’Brien – He Walked On
Tim O’Brien is een naam die ik de afgelopen jaren vaak voorbij zag komen bij Bluegrass artiesten. Wat blijkt is dat O’Brien ook een solo artiest is en gewoon zijn eigen albums uitbrengt. Naast de vele samenwerkingen heeft hij daar dus ook tijd voor. Dit jaar verscheen een nieuwe plaat van hem genaamd He Walked On en die mocht ik natuurlijk niet missen. Bluegrass hoor je op deze plaat, maar het is niet volledig ingekleurd met het genre. Folk is denk ik wel de beste benaming voor He Walked On met veel Bluegrass elementen. Voor mij een eerste kennismaking met Tim O’Brien als solo artiest en zeker voor herhaling vatbaar.
31. Creed Fisher – Whiskey and the Dog
Outlaw country is volgens Spotify mijn meest beluisterde genre van het jaar. Dan kan wel kloppen, omdat ik het hele oeuvre van Waylon Jennings heb doorgespit. Ook de hedendaagse outlaw country artiesten mochten niet ontbreken en je vindt er een aantal van terug in dit eindejaarslijstje. De eerste is outlaw is Creed Fisher die mij nog niet eerder bekend voorkwam. De laatste jaren bracht hij een aantal platen uit waarvan Whiskey and the Dog de meest recente is. Outlaw country zoals outlaw country hoort te zijn. Over het harde Amerikaanse leven zingen met een authentiek outlaw country geluid die we ook van de andere hedendaagse outlaws kennen. Creed Fisher is een uitstekende toevoeging aan het outlaw arsenaal.
30. The Steel Woods – All of Your Stones
Onverwachts is bandlid Jason “Rowdy” Cope in januari overleden van Southern Rock band The Steel Woods. Het was en is nog steeds een grote aderlating voor de band. Ze eren Cope met nieuwe plaat All Of Your Stones. Op en top Southern Rock muziek waar Jason Cope trots op zou zijn geweest. De plaat is krachtig met zwaar gitaargeweld en krachtige drums. Dit is echt zo’n plaat die je vastgrijpt en niet meer loslaat. The Steel Woods weten inmiddels wel hoe Southern Rock in elkaar steekt en laten dat overduidelijk horen op All of Your Stones. Prachtplaat.
29. Summer Dean – Bad Romantic
Bad Romantic van Summer Dean is echt zo’n album die hier het afgelopen jaar veel te weinig heeft opgestaan. Dat terwijl het een prima album is met genoeg interessante country elementen. Ik heb ook niet echt het idee dat het album wijd is opgepakt door muziek critici en dat is best wel jammer. Bad Romantic verdient lovende woorden, omdat het uiteindelijk gewoon een heel sterk album is. Als je ook nog Colter Wall zover krijgt om een nummertje mee te zingen dan weet je dat het goed zit. Artiesten zoals Summer Dean verdienen veel meer dan alleen maar binnen alt country niche te blijven. Luisteren mensen.
28. Dillon Carmichael – Son of A
Het debuut Hell on an Angel van Dillon Carmichael vond ik ietwat wisselvallig, maar met Son of A maakt hij dat helemaal goed. Dit is country rock zoals country rock hoort te zijn. En ik ben niet de enige die daar zo over denkt, want de stream cijfers zijn redelijk indrukwekkend te noemen. Geheel terecht dus, want met deze plaat is vrij weinig mis. Mainstream wordt door Carmichael mooi verweven met een alternatief country geluid, zodat er voor iedere country luisteraar wel wat moois te vinden valt op Son of A.
27. Billy Strings – Renewal
Ruim een uur lang Bluegrass is een hele zit, maar als Billy Strings het doet weet je wat je krijgt. Met Home uit 2019 won hij een Grammy en dat kan met Renewal zomaar weer gebeuren. Want Billy Strings gaat met deze plaat door waar Home stopte en dat is Bluegrass muziek van Eredivisie niveau. Het talent van Strings reikt ver en hij laat duidelijk horen met Renewal dat Home geen eenmalig kunstje is. Je moet er even de tijd vooruit trekken, maar wat zich ontvouwt komt heel goed overeen met die mooie rozen op de albumcover.
26. Claudia Hoyser – Red Lights Turning Green
Waar Instagram wel allemaal niet goed voor is. Ik kwam dit album een paar maanden geleden tegen in mijn feed en was na het luisteren van dit album helemaal verkocht. Red Lights Turning Green van Claudia Hoyser is een fijn en prettig album de gehele speelduur erg boeiend blijft. De nummers zijn interessant opgezet en er zitten echt een paar bij die ik op de repeat knop kan zetten. Claudia Hoyser zelf is redelijk onbekend, maar trok toch de aandacht van Blake Shelton. Ze mocht begin december in het voorprogramma staan van zijn show. Hoe leuk is dat? Hopelijk trekt dat de aandacht van een groter publiek, want dat verdient ze absoluut met deze plaat.
25. Evan Bartels – Lonesome
De plaat die in deze lijst de meest grauwe en donkere sfeer weet neer te zetten gaat naar Lonesome van Evan Bartels. Wat komt deze plaat binnen zeg. Dat deed hij al met zijn debuut The Devil, God & Me en zet dat voort met deze plaat. Je moet er echt voor in de stemming zijn, maar als je een avondje vrij bent en zin hebt in wat donkere muziek dan is Evan Bartels de man die dat brengt. De piano is op Lonesome leidend en dit album bevindt zich meer in de klasse Americana dan country. Maakt allemaal niet uit, indruk maken doet het toch wel.
24. Dallas Moore – The Rain
Dallas Moore is een outlaw die aan het begin stond van de outlaw beweging van begin 21e eeuw. Hij is vandaag de dag nog steeds alive and kicking binnen de muziek en dat kan je niet van alle outlaws zeggen die toen begonnen. The Rain heet zijn nieuwe plaat en het is weer een outlawpareltje. Ik kan geen genoeg krijgen van dit genre en zoals bij Creed Fisher al aangegeven staat dit genre niet voor niets op nummer 1 van meest beluisterde genres van het jaar. Als je nieuw bent binnen outlaw country is Dallas Moore een goede start om te maken, naast natuurlijk Jamey Johnson.
23. Bo DePena – It’s About to Get Western
Ik was al erg positief over Bo DePena titelloze plaat van vorig jaar en ben nu net zo enthousiast over It’s About to Get Western. Heerlijke traditionele country muziek met veel akoestische gitaren, fiddles en pedal steels. Naast dat er een paar erg sterke nummers op staan is deze plaat overall een plezier om te luisteren. Wat dat betreft kruist Bo DePena met deze plaat alle hokjes af van wat een goede country plaat hoort te zijn. Hopelijk gaan we in de toekomst meer van hem horen.
22. James McMurtry – The Horses and the Hounds
James McMurtry is een gevestigde naam in de Americana muziek en met The Horses and the Hounds maakt hij een erg constante plaat. Geen nummer die in verveling en saaiheid doet vervallen en McCurtry houdt het iets minder dan 50 minuten erg boeiend. Het doet uitnodigen naar eerder werk, want er staan inmiddels een aardig aantal albums op zijn naam. Als het van dezelfde kwaliteit als The Horses and the Hounds is staat mij nog veel moois te verwachten.
21. Emily Scott Robinson – American Siren
Emily Scott Robinson legde al heel veel gevoel in haar succes album Traveling Mercies en doet dat met American Siren dunnetjes over. Want ongelofelijk hoe Robinson de liedjes hier brengt. Met een traan en met een lach en vol met emotie. Dit is zo’n country plaat die je niet vaak hoort en Emily Scott Robinson behoort zeker tot een van de beste country schrijvers van deze huidige tijd. Niets voor niets is American Siren dan ook uitgegeven door het label (Oh Boy! Records) van de inmiddels overleden John Prine.
20. Laney Lou and the Bird Dogs – Through the Smoke
Deze plaat heeft mij misschien wel het meeste verrast van het jaar. Ik had het in ieder geval helemaal niet zien aankomen en heb er ontzettend veel plezier aan beleefd en doe dat voor dit lijstje opnieuw. Laney Lou & The Bird Dogs maken toegankelijke Bluegrass muziek die ook heel goed te beluisteren is voor de gewone country luisteraar. Veel getokkel, veel banjo’s en fiddle, een mooi recept voor opbeurende country Bluegrass muziek. Overigens brengt lid van deze band Josh Moore begin volgend jaar zijn debuut The Cost uit. Daar ben ik al redelijk positief over, alleen is het wel een stuk minder druk dan Through the Smoke
19. Sierra Ferrell – Long Time Coming
De anticipatie voor Long Time Coming van Sierra Ferrell was in country Amerika erg groot. Vooraf kwamen er een aantal uitstekende singles uit en het was lang wachten op een plaat. Uiteindelijk kwam die met Long Time Coming en het lost alle verwachtingen in. Het is een speels en kleurrijk album waar Sierra Ferrell met veel plezier de muziek ten gehore brengt. Het is het debuut, een sterk debuut, die zonder twijfel dit lijstje haalt. Leuk extraatje is dat Billy Strings een nummertje mee speelt. Long Time Coming bevat immers veel Bluegrass elementen en Billy Strings is daarin een waardevolle toevoeging.
18. Brandi Carlile – In These Silent Days
Brandi Carlile weet altijd weer opnieuw het beste uit een album te halen. Ook In These Silent Days is een plaat die genoeg indruk doet maken. Zo heb je hier de gevoelige ballads, waar Carlile intiem klinkt, maar wisselt ze dat af met nummers die groots en episch zijn opgezet. Dit keer wordt er weer voor Dave Cobb gekozen als producer, maar ik heb het idee dat Brandi Carlile vooral zelf een hele stevige stempel drukt op dit album. In These Silent Days is wat dat betreft niet anders dan eerdere platen en Americana muziek van hoog niveau die maar niet doet vervelen.
17. 10 Cent Stranger – When You Move On
Een vreemde eend in de bijt in dit eindejaarlijstje. 10 Cent Stranger is een groep die dit jaar met When You Move On een plaat uitbracht die onder velen onder de radar bleef. Geheel onterecht, want wat heb ik genoten van deze plaat. Het instrumenten gebruik is fenomenaal met veel gebruik van dobro’s en fiddles. Daarnaast is de samenzang van 10 Cent Stranger hemels en zit er veel afwisseling in. Jammer dat dit niet breed wordt opgepakt, want When You Move On is een album die alles in huis heeft om een groter publiek aan te spreken.
16. Triston Marez – Triston Marez
De country artiesten die uit Texas komen zijn groot. Niet voor niets is dit het country mekka naast Nashville. Er komt dus veel goede country muziek uit Texas, maar je hebt er ook veel niet interessante artiesten tussen zitten. Dat geldt niet voor Triston Marez. Hij maakt country muziek die erg Texas country aandoet, maar hier en daar ook neigt naar Nashville invloeden. Dat doet hij op een voortreffelijke manier. Je kunt de muziek van Marez vergelijken met Cody Johnson, Parker McCollum en Randall King die de overstap vanuit Texas naar Nashville maakten. Triston Marez staat nog maar aan het begin van zijn muziek carrière, maar deze titelloze plaat is een beresterke start. Texas country en Nashville country verenigd.
15. Eric Church – Heart / Soul
Het heeft een lange aanloop nodig gehad, maar na tal van singles bracht Eric Church dit jaar zijn triple-album Heart & Soul uit. Zoals we van Eric Church kunnen verwachten staan er op deze plaat weer een groot aantal pareltjes. Heart of the Night, Russian Roulette, Never Break Heart, Where I Wanna Be en Lynyrd Skynyrd Jones zijn zomaar wat nummers die een prachtige toevoeging zijn aan het oeuvre van Church. Het enige jammere is dat het album “&” alleen beschikbaar is voor zijn fanclub Church Choir. Hopelijk verrast hij ons volgend jaar om dit album ook uit te geven voor het normale publiek. Tot die tijd moeten we het doen met Heart en Soul en dat is op zichzelf al helemaal geen straf.
14. Tylor and the Train Robbers – Non-Typical Find
In 2019 brachten Tylor and the Train Robbers een van mijn favoriete platen van dat jaar uit, namelijk Best of the Worst Kind. Echte country muziek met een eigen smoel en eigen identiteit. Kunnen ze dat kunstje opnieuw uithalen met een nieuwe plaat? Ja zeker, Non-Typical Find gaat op dezelfde voet verder als zijn voorganger en is weer een heerlijke dosis country muziek. Frontman Tylor Ketchum rijmt er weer vrolijk op door, zodat ook deze plaat tot een van mijn favoriete van het jaar behoort. Een stelletje geweldige country artiesten.
13. Vincent Neil Emerson – Vincent Neil Emerson
La Honda Records is een platenlabel dat garant staat voor kwaliteit. Dat zag je vorig jaar met Colter Wall en dit jaar met Riddy Arman (eerder genoemd in dit lijstje) en Vincent Neil Emerson. Deze titelloze plaat van Emerson is er weer één van grote schoonheid. De teksten zijn divers en interessant, maar vooral luister ik graag naar de instrumentatie van dit album. Redelijk eenvoudig met een akoestische gitaar leidend, maar erg effectief. De nummers worden wat aangekleed met een variërend palet aan instrumenten zoals fiddles, orgeltjes en mondharmonica’s. Zeer eenvoudig opgezet maar ontzettend doeltreffend.
12. Alan Jackson – Where Have You Gone
“Sweet country music, where have you gone?” opent Alan Jackson zijn nieuwe plaat mee. En natuurlijk heeft hij daar wel een beetje gelijk in, want tegenwoordig is het steeds moeilijker vinden van authentieke country muziek. Ja, als je goed zoekt vind je het wel, maar op populaire Amerikaanse radio’s is het ver te zoeken. Alan Jackson maakt dat helemaal goed met Where Have You Gone. Iets minder dan anderhalf uur pure country muziek waar oude country legendes zoals Hank Williams en Merle Hagard trots op zouden zijn geweest.
11. Jesse Daniel – Beyond These Walls
Lees je net het stukje van Alan Jackson hierboven waar hij zichzelf afvraagt waar country muziek tegenwoordig is? Je vindt het niet heel makkelijk dus ik help je op weg, luister naar Jesse Daniel. Vorig jaar bracht hij al het uitstekende Rollin’ On uit en dit jaar is hij alweer terug met opvolger Beyond These Walls. Daniel vocht in het verleden met verslavingen, maar is dat helemaal te boven gekomen. Beyond These Walls is dan ook een album waar hij voornamelijk het leven viert. En ook dat brengt goede platen op blijkt.
10. Sturgill Simpson – The Ballad of Dood & Juanita
Sturgill Simpson verraste vorig jaar met twee Bluegrass platen van zijn eigen repertoire. Uitstekende platen waar hij een fijne band om zich heen heeft weten te verzamelen. Dit jaar doet hij het dunnetjes over met veel leden van dezelfde band, maar dit keer is het allemaal origineel materiaal. Het is een concept plaat over Simpson zijn opa en oma ten tijden van de oorlog. Het luistert als een verhaal weg en Sturgill is wederom in goede vorm. Willie Nelson speelt overigens op de gitaar op het nummer Juanita. Volgens Simpson is dit zijn laatste solo-plaat, maar waar hebben we dat eerder gehoord? We gaan in de toekomst ongetwijfeld nog veel meer horen van deze top artiest.
9. Morgan Wade – Reckless
Het jaar 2021 was de grote doorbraak van Morgan Wade’s debuut Reckless. Overigens is dit niet haar eerste album, want ze speelde afgelopen jaren in een band. Het besluit om op haar eentje door te gaan is wijs en dat hoor je aan dit album. Prachtige liedjes vol met emoties kenmerken Reckless. Het album bevat geen een nummer die verveelt en je hoort en voelt dat deze liedjes lang in de maak zijn geweest. Het platenlabel Sony Music nam na de release direct actie en voegde Wade toe aan het label. Dik en dik verdiend.
8. Leah Blevins – First Time Feeling
Morgan Wade was voor mij een grote verrassing, Leah Blevins nog iets meer. First Time Feeling is een album die ik totaal niet zag aankomen en mij overdonderde. Net zoals Wade zingt Blevins ook al haar emoties van zich af. Dat resulteert in een tiental sterke Americana songs waarvan de een nog beter is dan de ander. Een ook hier geen skip-moment. Dit debuut is een prachtige binnenkomer voor Leah Blevins en hopelijk gaan er nog vele volgen.
7. Flatland Cavalry – Welcome to Countryland
Flatland Cavalry is een Texas band die bij mij niet verkeerd kan doen. Al vanaf debuut Humble Folks ben ik er lyrisch over. Veel fiddle klanken en een authentiek country geluid maken dat ik deze band veel luister. Daarom keek ik ook uit naar het nieuwe album. Flatland Cavalry slaat voor Welcome to Countryland de handen ineen met Nashville. Zo schrijft Luke Combs een nummertje mee en sluit Hailey Whitter samen met de band het album af. Of ze het ook daadwerkelijk groot gaan maken is de vraag, maar met dit album kunnen ze niet stuk.
6. Charley Crockett – Music City USA
De meest drukke country artiest van Amerika moet wel Charley Crockett zijn. De tel wat deze man de afgelopen jaren allemaal uitbrengt is niet meer bij te houden. Dit jaar twee platen. Begin van het jaar een covers album en later een album met gloednieuwe nummers. En het is ongelofelijk, maar wederom is de kwaliteit top-notch. Waar Charley Crockett de inspiratie vandaan haalt weet ik niet, maar dat Music City USA een grote parel is wordt snel duidelijk. Laat deze man zijn ding doen en gewoon verder gaan met muziek maken. Heel erg bedankt.
5. Miranda Lambert, Jack Ingram, Jon Randall – The Marfa Tapes
Het concept van een album op de vlaktes van Texas opnemen zijn er volgens mij niet zoveel. Miranda Lambert, Jack Ingram en Jon Randall besloten een gokje te wagen en namen een plaat op in Marfa Texas. Je hoort de koeien, de vliegtuigen, vuur gesnipper op de achtergrond en het zijn alleen de drie sterren en een akoestische gitaar. Als je denkt dat dat saai is dan zit je mis. De nummers zijn op zichzelf erg sterk en behoeven niet zo nodig opsmuk. Alhoewel Miranda Lambert wel heeft aangegeven om wat nummers van The Marfa Tapes op haar nieuwe album te zetten. Ben benieuwd.
4. Mike and the Moonpies – On to Grow On
Mike and the Moonpies is een typische Texas band die bij het country publiek geen verkeerd kan doen. Met veel energie en passie treden ze avond na avond op en het schijnt dat je met een voldaan gevoel en grote glimlach het concert verlaat. Ik zou het graag een keer willen meemaken. Plannen om Nederland in 2022 aan te doen zijn er dan ook gelukkig. Tot die tijd moeten we het doen met de albums. One to Grow On is net zoals eerder platen Texas country van hogeschool niveau. Authentiek, 100% country en een dosis energie zijn termen waarmee je Mike and the Moonpies goed kunt samenvatten.
3. Cody Jinks – Mercy
Een jaar gaat niet voorbij zonder Cody Jinks muziek. Ook dit jaar liet deze outlaw artiest ons verblijden met een nieuwe plaat. Is het allemaal vernieuwend? Nee. Hebben we het allemaal een keer eerder gehoord? Ja. Blijven we luisteren en genieten? Zeker weten. De kracht van Cody Jinks zit hem in zijn country stem en zijn band de Tone Deaf Hippies. Album na album weten ze krachtige melodieën te toveren die perfect samengaan met Cody Jinks zijn teksten. Mercy is een album die nog maar weer eens duidelijk maakt waarom Cody Jinks de beste in outlaw country is van deze huidige tijd.
2. Charlie Marie – Ramble On
Mijn enthousiasme over Charlie Marie was al erg groot toen ik haar titelloze EP van een paar jaar geleden hoorde. Dit jaar kwam er een nieuw album en werd ik nog meer enthousiaster. Die stem en dat lekkere country geluid. Charlie Marie heeft alles om een grote country ster te worden en met Ramble On zet ze fundamenten neer waarmee ze vooruit kan. Toch merk ik dat stream cijfers wat achterlopen en dat vind ik volkomen onterecht. Ramble On is een album die wat mij betreft niet vergeten mag worden.
- Charles Wesley Godwin – How the Mighty Fall
Zonder enige twijfel zet ik voor dit eindejaarlijstje Charles Wesley Godwin op één. Alles klopt aan How the Might Fall en Charles Wesley Godwin laat met deze plaat blijken dat debuut Seneca geen toevalstreffer is. Deze plaat is een aaneenschakeling van hoogtepunten en het ene nummer nog mooier dan het ander. Ik kan mij niet voorstellen dat een echte country luisteraar hier niet warm van wordt. Pure country klasse en Godwin heeft een prachtige toekomst voor zich.
