Het is alweer november en ik ben langzaamaan begonnen met het jaarlijstje en kijken welke albums van eerder dit jaar nog de moeite zijn om te recenseren. Between the Moon and the Milkman stond tijdens de release in maart een tijdje in mijn rotatielijst, maar tot een recensie kwam het niet. Zonde, want nu ik er op dit moment weer naar luister merk ik hoe sterk dit album is en dat het alle aandacht verdient.
Between the Moon and the Milkman is het debuutalbum van de Britse Amelia Coburn. En debuutalbums neigen er tegenwoordig naar om heel goed te zijn. Artiesten werken hun hele leven toe naar hun eerste en kunnen de beste songs uit hun repertoire selecteren. Gelukkig geldt deze regel ook voor dit album, want over de gehele linie weet dit album enorme indruk te maken en tikt het een geweldig niveau aan.
Amelia Coburn heeft een interessante muziekstijl en het varieert van folk en jazz tot psychedelica en baroque pop. Between the Moon and the Milkman is wat dat betreft een heel spannend en enerverend album waarmee je je geen moment hoeft te vervelen. Deze dame weet haar songs op fantastische wijze te vertolken en doet dat zonder meer met enorm veel overtuiging.
Het muzikale talent van Amelia Coburn werd al snel opgemerkt en ze was in het verleden finalist bij de BBC Folk Awards. Ze maakte daar veel indruk met indrukwekkende performances en unieke songs. Haar optredens werd gezien door de in Groot-Brittannië geliefde muzikant Bill Ryder-Jones en hij nam de taak aan om Between the Moon and the Milkman te produceren.
Als liefhebbers van folk muziek kan je niet misgaan met Between the Moon and the Milkman. De snaren instrumenten zijn een pracht om naar te luisteren en kleuren alle songs ontzettend mooi in. Aangevuld met hier en daar wat piano, drums, strijkers, percussie en bass, het klinkt productietechnisch allemaal uitstekend en professioneel. En dan dat Britse accent van Amelia Coburn, een uit duizenden.
Between the Moon and the Milkman verscheen begin dit jaar en jammer genoeg hoor ik er vrij weinig over. Het is een beetje verbazingwekkend, want dit album bevat alles om groot te scoren. Wat dat betreft is folk muziek en een album zoals dit nog echt voor de verfijnde muziekliefhebber. Hopelijk is Amelia Coburn gemotiveerd genoeg om de komende jaren door te gaan en verder te werken aan haar muzikale carrière. Met dit soort albums verdien je simpelweg erkenning en publiek.
