Ik moet bekennen dat ik zo nu en dan country muziek uit begin vorige eeuw luister. Beetje vreemd, maar ik kan erg van de Carter Family, Jimmy Rodgers, Roy Acuff en Hank Williams genieten. Alhoewel het allemaal erg gedateerd klinkt vind ik het geweldig. Ook het genre Western Swing doet het hier erg goed. Als ik het over Western Swing heb, dan heb ik het natuurlijk over Bob Wills and the Texas Playboys. Fantastische traditionele country muziek. De band Asleep at the Wheel houdt met hun muziek het Western Swing genre vandaag de dag nog steeds levendig. Inmiddels bestaan ze meer dan 50 jaar en hebben een nieuw album: Half a Hundred Years.
Als je niets moet hebben van traditionele country muziek kan je dit album overslaan. Hetzelfde geldt als je niet van lange albums houdt. Maar zijn dit twee punten die geen obstakel vormen? Asleep at the Wheel is de band bij uitstek om te luisteren. Ze gaan dus zoals de albumtitel al doet vermoeden een aardig tijdje mee en van stoppen is er geen sprake.
Frontman en oprichter van Asleep at the Wheel is Ray Benson. Hij geeft zelf een van de belangrijkste redenen waarom de band na al die jaren nog steeds bestaat. Dat komt door het toevoegen van jonge muzikanten aan de groep. Jonge knapen brengen een frisse wind en benaderen muziek op een andere manier dan de oude garde. Er ontstaat een mooie mix van jong en oud en dat houdt de band scherp.
Half a Hundred Years is dan ook absoluut genieten. Asleep at the Wheel is in vorm en betrekt voor deze plaat veel bekende gastartiesten. Natuurlijk mag Willie Nelson niet ontbreken, draagt een aantal nummertjes aardig bij. Daarnaast is een opmerkelijke naam George Strait, die nu niet echt bekend staat om Western Swing muziek, maar goed. Andere interessante bijdrages zijn er van Lee Ann Womack en Emmylou Harris.
De plaat is een mix van covers en eigen geschreven nummers. De meest bekende cover is zonder twijfel Take Me Back to Tulsa. Geschreven begin jaren 40 door, hoe kan het ook anders, Bob Wills en Tommy Duncan. Asleep at the Wheel zorgt met dit liedje voor nieuw leven, samen met Strait en Nelson. Voor mij een van de hoogtepunten van Half a Hundred Years.
Dit album is dus een lange zit van meer dan een uur en is vooral voor de verfijnde country luisteraar. Het had misschien iets korter gemogen, maar we kunnen allang blij zijn dat Asleep at the Wheel nog steeds alive and kicking is. Dat op een manier die veel oude mensen zullen aanspreken en hopelijk jongeren ook. Dat laatste betwijfel ik, zeker hier in Nederland. Maar als je van jezelf vindt dat je een echte country luisteraar bent dan ga je Asleep at the Wheel ongetwijfeld goed vinden, als je dat al niet doet. Meer dan 50 jaar actief als band, meerdere Grammy awards rijker en talloze platen verder is dit een band om te koesteren en te waarderen. Genoeg gezegd, pak de plaat op en laat je terugwerpen naar die goede oude tijd.
Uitgebracht door Home Records / Thirty Tigers
