Het is moeilijk om de muziek van Caroline Rose te definiëren. Ze laat met elke nieuwe plaat weer een ander geluid horen en dat is naar mijn mening alleen maar te waarderen. Pop, folk, country, indie, ze doet het allemaal. Op The Art of Forgetting focust ze zich met name op een alternatief indie geluid en doet dat meer dan naar behoren.
The Art of Forgetting is een complex album geworden waar van alles te beleven valt. Er wordt gebruik gemaakt van een groot en divers palet aan instrumenten. Wat er allemaal precies te horen is is moeilijk te omschrijven. Er komen veel synthesizers langs, maar ook akoestische instrumentatie. Daarnaast wordt het stemgeluid van Caroline Rose bewerkt met autotune. Ideaal sausje voor alternatieve indie muziek.
Caroline Rose was overigens afgelopen jaren helemaal niet in de stemming om een album te maken. Maar na een aantal vervelende gebeurtenissen klom ze toch in de pen en begon met het schrijven van The Art of Forgetting. Het was een tijd van reflecteren en groei en deze aspecten zorgde voor genoeg creativiteit om weer muziek te maken.
Zoals de titel al doet vermoeden gaat The Art of Forgetting met name over vergeten en het geheugen. Na een moeilijke scheiding van een relatie begon Caroline Rose naar haarzelf te kijken. Onbewust kwamen er allemaal oude herinneringen bij haar naar boven van haar kindertijd. Ze probeerde ervan te leren alhoewel de pijn en herinneringen alleen maar erger werden.
Tijdens deze periode van zelfreflectie sprak Caroline Rose haar oma Mee Maw vele voicemail berichten in. Het werd duidelijk dat haar oma haar geheugen begon te verliezen. Deze voicemail berichten zijn terug te horen op The Art of Forgetting. Ze zorgen voor wat rust binnen de plaat, want de rest van het album is redelijk groots en episch opgezet.
Dus je kunt The Art of Forgetting een soort van concept plaat noemen. Naast dat herinneringen en geheugen een belangrijk onderdeel zijn verkend Caroline Rose ook andere onderwerpen zoals zelfliefde, spijt, rouw, verlies en verandering. Het leven van Rose is alles behalve saai te noemen en ze laat het allemaal horen op dit album.
Om het allemaal mooi af te sluiten geeft Rose de luisteraar mee dat in wat voor situatie je ook bevindt het allemaal goed komt en er gestopt moet worden met het verspillen van tijd. Afscheid nemen en beginnen met de rest van je leven. Dit album is voor Caroline Rose een album geworden van het helen van oude wonden en het gevoel krijgen van een nieuwe ik: een nieuwe betere ik.
