Singer/songwriter Evan Bartels uit Nebraska verraste mij in 2017 met zijn debuutalbum The Devil, God & Me. Het is een plaat die zwaar op de maag valt met donker grauwe country tinten. Je moet er echt voor in de stemming zijn. Als je eenmaal met de volle concentratie luistert is dit een prachtige plaat. De EP Promised Land uit 2019 die daar opvolgde liet een zelfde geluid horen. Dit jaar brengt Bartels het altijd voor artiesten moeilijke tweede album uit genaamd Lonesome.
De productie van Lonesome komt op naam van Ryan Hewitt, Grammy winnaar en bekend van producties van artiesten zoals The Avett Brothers en Turnpike Troubadours. De schrijfsels op deze plaat komen allemaal op de naam van Bartels. Voor de instrumentele inkleuring schakelde Bartels grote hedendaagse Nashville musici in. Tim Lauer, Ian Fitchuk en Ryan Connors blinken op Lonesome het meest uit met hun pianokwaliteiten. De piano is erg prominent aanwezig. Ook Jerry Roe mag nadrukkelijk genoemd worden op de drums. De combinatie van deze twee instrumenten hoor je voornamelijk terug op deze plaat.
Het eerste wat bij mij opkwam toen ik het debuut hoorde was hoe episch en krachtig Bartels zijn muziek produceert. Op Lonesome is er wat dat betreft niets veranderd. Ook hier hoor je weer een rijk en vol geluid die groots aanvoelt. Evan Bartels heeft in ieder geval geen moeite gehad om deze tweede plaat er weer alles uit te persen. En dat zonder kwaliteitsverlies. Elk nummer is een feestje op zich. Wel een donker en melancholisch feestje, maar daar heb ik persoonlijk geen problemen mee.
Evan Bartels creëert met zijn drie platen een uniek geluid die je niet vaak hoort. Er valt moeilijk vergelijkingen te maken. Misschien dat Americana artiest David Ramirez het meest dichtbij komt. De afsluiter I Still Believe in You is een nummer die veel raakvlakken heeft met Ramirez. Zowel de muziek als het stemgeluid komen beide erg overeen.
Lonesome is een trage plaat, het neemt de tijd en komt hier en daar scherp uit de hoek. Die scherpte zit het in de uithalen van Bartels zelfs. Wat kan deze man uithalen zeg. Als je opener False Gods luistert begrijp je wat ik bedoel. Het nummer heeft een trage opbouw, maar naar het einde toe komt er een kracht uit de stem van Bartels die fantastisch bij het nummer past. Een van de hoogtepunten van Lonesome.
Ondanks dat Lonesome maar acht nummers telt is het een emotionele achtbaan die je nog lang na zal blijven. Toegegeven dat je in de stemming moet zijn voor deze muziek. De plaat is zwaar, maar zodra je er de tijd voor neemt wil je niets anders meer luisteren. Evan Bartels is verre van bekend en ik begrijp niet waarom zijn debuut en EP niet door een groter publiek worden opgepakt. Met Lonesome maakt Bartels een plaat die gehoord mag worden. Het heeft alles in zich om die stap te maken naar meer bekendheid. Ik ben van mening als je zulke prachtige breekbare muziek kan maken als dit, je het verdient door te breken. Wordt overweldigd, laat je meeslepen en geniet vooral.
Uitgebracht door Intelligent Noise
