JP Harris maakte een aantal jaren geleden enorm veel indruk met het album Don’t You Marry No Railroad Man. Het bleek een zij-projectje te zijn met alleen maar traditionele country en folk songs uit een ver verleden. Dit jaar is deze hardwerkende singer-songwriter en reizende troubadour terug met volwaardig nieuw werk in de vorm van JP Harris Is a Trash Fire.
Het idee van JP Harris was niet altijd om muzikant te worden en de honky tonks en bars van Amerika te bewerken. Hij werkt al sinds zijn jeugd een groot aantal andere verschillende baantjes. Schapenherder, houthakker, landarbeider, timmerman en ga zo maar door. In zijn twintiger jaren besloot hij echter om muziek een kans te geven en te werken en geld te verdienen als muzikant.
Inmiddels is JP Harris een zeer gewaardeerde muzikant binnen de Amerikaanse country scene. Hij heeft een aantal uitstekende albums op zijn naam staan met veel positieve kritieken van zowel muziekcritici als de luisteraar. Een album zoals JP Harris Is a Trash Fire gaat alleen maar bijdragen aan deze positiviteit en met een beetje geluk een nog groter publiek aanspreken.
Want een groter publiek aanspreken kan met dit album zomaar gebeuren. JP Harris Is a Trash Fire is country zoals country hoort te zijn. Ik vond JP Harris op zijn vorige album al veel authenticiteit uitstralen en dat is wederom hier het geval. De muziek, de teksten en de vocalen, het is alleen maar in de correcte stijl van een echte country artiest.
JP Harris weet zijn weg allang te vinden in Nashville en voor JP Harris Is a Trash Fire doen er een aantal hele interessante figuren mee. Zo werkte hij samen aan het album met de bekende muzikant en producer JD McPherson. Ook zijn er vocalen te horen van artiesten zoals Erin Rae, The Watson Twins en Shovels & Rope. Deze bijdragen zorgen voor een nog beter en rijker geluid.
Ik heb de afgelopen tijd met redelijk wat plezier naar JP Harris Is a Trash Fire geluisterd. Het doet mij veel denken aan de outlaw periode, jaren zeventig, van Waylon Jennings. Echter weet JP Harris ook heel eigentijds te klinken en zijn muziek kan heel makkelijk mee met het nu en hier. Dit soort excentrieke muzikanten met een pure liefde voor country muziek kunnen bij mij geen verkeerd doen. Stiekem vind ik dit album zo goed dat ik het alvast selecteer voor het jaarlijstje. Ja, zo goed is het.
