Tot voor kort was Paul Thorn nog een geheel onbekende Americana artiest voor mij. Toch bracht hij in zijn rijke muziek carrière genoeg albums uit. Zijn eerste kwam zelfs uit de vorige eeuw, 1997. En zijn platen slaan aan bij een niet al te groot clubje. Gaat daar verandering in komen met Never Too Late To Call? Wie zal het zeggen, het zou zomaar kunnen.
Als het aan mij ligt verdient Paul Thorn een groter publiek. Met het lezen van zijn korte bio blijkt hij live er een waar spektakel van te maken. Dat hoor je niet terug op Never Too Late To Call. Er wordt hier serieuze Americana muziek gefabriceerd die wel onmiddellijk onder je huid kruipt. Het is dit soort muziek dat je dagenlang op repeat kan houden.
Daarnaast houd ik van een rauwe doorleefde stem in muziek. Paul Thorn heeft die rauwe slijt op z’n stem en benut dat optimaal. De plaat krijgt daardoor extra flair en laat je niet meer los. De houdbaarheid van Never Too Late Too Call is hierdoor voor mij een stuk langer dan andere platen binnen dit genre. De plaat bevat alle ingrediënten van Americana muziek zoals Americana muziek hoort te zijn.
Ook positieve geluiden omtrent de producer Matt Ross-Spang. Die maakt van Never Too Late To Call een gave en strakke productie. Je hoort de verschillende lagen in de nummers en je merkt de professionaliteit en vakmanschap die deze plaat bevat. Niet heel verwonderlijk natuurlijk met veel ervarenheid aan boord. Ross-Spang werkte overigens eerder met artiesten zoals Jason Isbell, Lori McKenna en Charley Crockett.
Er springen op Never Too Late To Call niet echt nummers er bovenuit. Dat is niet negatief bedoeld, want het niveau blijft tot het einde hoog. Zoals gezegd is de diversiteit groot en horen we de langzame ballads afgewisseld met uptempo tracks. Zoals dat bij een goed album hoort. Dit luistert in ieder geval heerlijk weg en verveelt geen moment. Dit is pure Americana, niets meer niets minder.
Heeft Paul Thorn mij overtuigd met deze plaat? Ja zeker, dit doet absoluut uitnodigen om zijn rijke oeuvre verder te ontdekken. Sommige artiesten krijgen het om een of andere reden niet voor elkaar om door te breken bij een groot publiek. Misschien kiezen ze daar zelf bewust voor of hebben ze gewoonweg weinig geluk. Wat betreft Thorn en zijn muziek bevat het alle ingrediënten voor succes. En daar is Never Too Late To Call het bewijs van. Pak dit album op en zeg het voort.
Uitgebracht door Thirty Tigers
