Ik zag Drake White ergens aan het begin van de pandemie op een livestream vanuit Nashville. Eerste indruk was een erg positieve indruk. Open en energieke gast met veel soul in zijn stem. Hij had het er toen al over dat er een nieuwe plaat aan zat te komen en uiteindelijk is het zover. Met veel optimisme brengt White zijn nieuwe plaat The Optimystic uit.
Optimisme is wat we vandaag de dag wel kunnen gebruiken. En Drake White schuwt het niet om dit in zijn nieuwe plaat te verwerken. Het heeft overigens wel een tijd geduurd voor deze plaat eindelijk een release kreeg. Het is namelijk 6(!) jaar na zijn debuut Spark. Maar je merkt duidelijk dat hij er alles aan heeft gedaan om deze plaat tot een succes te willen maken.
Want alhoewel ik de term country moeilijk op dit album kan plakken is het wel een pareltje. Van minuut één weet Drake White je met zijn muziek vast te grijpen om 14 nummers niet meer los te laten. De spanningsboog blijft het hele album op scherp staan en er is geen inzakmoment te vinden. Altijd knap dat sommige artiesten dat weten klaar te spelen.
Naast dat de nummers heel open en toegankelijk zijn schijnt ook de stem van Drake White erg door. Het is zo’n stem waarin ontzettend veel soul huist. Niet voor niets is White opgegroeid in de rhythm and soul streek van de Appalachen in het Noord-Oosten van Alabama. Hij neemt zijn al zijn ervaringen mee naar Nashville en weet dat heel mooi om te zetten naar prettige mainstream country-pop.
Want echte country kan je dit dus niet noemen. Duidelijk heeft Drake White zich ook erg laten beïnvloeden door de grote meneren van de platenlabels, want het klinkt allemaal heel gelikt. Maakt eigenlijk ook niet uit, want je kan niet ontkennen dat dit aardig genietbaar is. De mooie melodieën en harmonieën vloeien rijkelijk. Alhoewel dat altijd een smaak kwestie blijft natuurlijk. Maar ik denk dat veel mensen The Optimystic erg kunnen waarderen.
Drake White laat met deze plaat tonen dat hij makkelijk mee kan draaien met de grote populaire country sterren. Debuut Spark was naar mijn mening al een succes en ook The Optimystic laat zo zijn kwaliteiten horen. Mijn eerste indrukken van het concert waren positief en deze indrukken versterken zich alleen maar met deze nieuwe plaat. Hopelijk kan hij snel de oversteek maken naar Nederland om hem in het “echt” aan het werk te zien. En niet achter zo’n saai schermpje. Tot dan krijg ik veel optimisme en een voldaan gevoel tijdens het luisteren van The Optimystic. Dat telt toch ook wat?
Uitgebracht door Reverend White
