Vorig jaar brachten folk duo The Brother Brothers het uitstekende Calla Lily uit. In mijn recensie van dat album gaf ik aan dat het perfect folk muziek is om bij weg te dromen naar verre vakantiebestemmingen. Dit jaar zijn de gebroeders Brothers alweer heel snel terug met een nieuwe plaat. Dit keer geen eigen geschreven nummers, maar een plaat vol covers van oude bekende muzikanten.
Meestal ben ik voor covers niet erg te porren, maar ik besloot Cover to Cover toch een kans te geven. Calla Lily vond ik best interessant en het smaakte zeker naar meer. Voor deze covers plaat hebben The Brother Brothers een aantal grote artiesten gecoverd. Er komen namen voorbij zoals Tom T. Hall, Jackson Browne, James Taylor, Tom Waits, Robert Earl Keen, Richard Thompson en Paul McCartney en John Lennon.
Om heel eerlijk te zijn hoor je aan Cover to Cover niet dat het covers zijn. Ik ben helemaal niet bekend met de nummers van dit album en ervaar het gewoon als een album met “nieuwe liedjes”. En The Brother Brothers doen niet veel anders dan op hun vorige plaat Calla Lily. Dat betekent wederom nummers in een langzame versnelling en ideaal om bij weg te dromen.
The Brother Brothers maken naam binnen de folk wereld en dat heeft zo z’n voordelen. Voor Cover to Cover doen er daarom een aantal interessante gast artiesten mee. Zo doet op You Can Close Your Eyes Grammy winnares Sarah Jarosz mee op de achtergrondzang en op het nummer High Sierra verleent Michaela Anne haar stemgeluid. Het is niet heel goed op te merken, maar interessant dat deze vrouwelijke artiesten een nummertje mee doen.
Cover to Cover is wederom weer een knap staaltje folk muziek. Ben je een beetje bekend met de nummers van de gecoverde artiesten dan zal er veel herkenbaars te horen zijn. Ben je dat niet dan staat je een “nieuwe plaat” van The Brother Brothers te wachten. Het is een plaat om mee tot rust te komen en waar uptempo liedjes ontbreken.
Ik ben tevreden hoe The Brother Brothers dit project hebben aangepakt. Dat het allemaal covers zijn stoort in mijn geval niet en het luistert allemaal heel zwoel weg. Het heeft een degelijke productie waar je hier en daar wat lichte accenten van fiddles, cello en gitaren hoort, maar nergens wordt het te ruig. De gebroeders weten hun momentum te behouden met wederom een sterke plaat, niets meer niets minder.
Uitgebracht door Compass Records
