Ik had van tevoren zo mijn bedenkingen om dit album van mainstream country artiest Spencer Crandall te bespreken. Maar hey, dit soort country wordt ook gemaakt en hoeft helemaal niet verkeerd te zijn. Let wel dat Western met name bedoeld is voor de jonge luisteraar. Dat betekent mierzoete country songs met mierzoete teksten.
Spencer Crandall heeft hard moeten werken, maar mag zich tegenwoordig als een succesvolle country artiest beschouwen. Met meer dan een miljoen maandelijkse Spotify luisteraars en miljoenen volgers op andere social media is dat duidelijk. Tevens mocht hij vorig jaar aanwezig zijn bij de Grand Ole Opry om wat nummers te laten horen. Dan heb je het duidelijk gemaakt.
Maar dat succes is niet vanzelfsprekend en Spencer Crandall is zich daar heel bewust van. Hij laat op Western dan ook horen dat als zijn miljoenen volgers wegvallen dat het nog steeds goed is. Mooi zo’n zelfreflectie, alhoewel ik verwacht dat hij in de toekomst gewoon doorgaat met het produceren van dit soort country muziek. De aantallen volgers zullen ook gewoon doorgroeien.
Western is een plaat voor jongeren en dat hoor je aan de teksten. Zo heeft ook Spencer Crandall redelijk wat problemen hoe een juist leven te leiden. Hij overdenkt problemen zoals hoe om te gaan met zijn verslavingen. Maar ook hoe zoveel mogelijk nieuwe herinneringen te maken en punten van de bucketlist af te strepen. Op dit album geen wereldproblemen te horen, maar hoe jongeren tegenwoordig moeite hebben met het dagelijkse leven.
De muziek op dit album wordt verpakt in de Nashville formule. Dat is dus mierzoet in de vorm van hele toegankelijke simpele country liedjes. Het kleurt ontzettend veilig binnen de lijntjes en vliegt nergens uit de bocht. Er zijn genoeg van dit soort mainstream artiesten en miljoenen mensen luisteren het graag. Af en toe ben ik daar ook één van zeg ik met ietwat schaamte.
Want als je een serieuze muziek luisteraar bent dan zul je Spencer Crandall en Western helemaal niets aan vinden. Desalniettemin vind ik dit soort albums af en toe leuk. Ben je in een jeugdige bui en wil je toegankelijke new country hebben, dit is de plaat. Maar liefst 20 nummers ben je er zoet mee en het duurt iets minder dan een uur. Leuk, aardig, ik ben er weer even klaar mee. Dit album is voor de massa mainstream en daar is eigenlijk helemaal niets mis mee. Even je gedachten laten gaan en problemen aanhoren van de jonge generatie. Het leven is nog niet zo eenvoudig.
Uitgebracht in eigen beheer
