Tyler Childers is de grote man binnen de country scene. Met zijn debuutplaat Purgatory, productie op naam van Sturgill Simpson, brak hij door bij het Amerikaanse publiek. Een aantal albums verder en alles wat hij doet wordt op de voet gevolgd. Zo verraste hij vorig jaar zijn fans met een vreemde gospel plaat en dit jaar met een wat normaler album genaamd Rustin’ In The Rain.
In Nederland heeft het even moeten duren voordat Tyler Childers grote zalen kan uitverkopen. Ik zag hem vóór de pandemie samen met zijn band in Paradiso voor een handjevol mensen spelen. Het was niet wat ik ervan had verwacht en dacht dat hij de grote zaal makkelijk kon hebben. Nu is dat totaal anders en staat hij volgend jaar twee avonden op rij in de grote zaal van Paradiso. Er zal veel publiek op afkomen.
Maar goed, we hebben dit jaar het nieuwe album Rustin’ In The Rain. Het is een soort van logisch vervolg op eerdere albums Purgatory en Country Squire. Tyler Childers doet niet veel anders dan wat hij gewend is en ik vind zijn muziek nog steeds leuk om aan te horen. Vernieuwing is niet wat er van hem verwacht wordt en dat doet hij dan ook niet.
Het enige waar je Tyler Childers op kan betrappen is dat hij Rustin’ In The Rain wat makkelijk heeft aangepakt. Het album bevat zeven nummers, is iets minder dan dertig minuten lang en er staan ook nog wat covers op. Begrijp mij niet verkeerd, Help Me Make It Through the Night van Kris Kristofferson is leuk, maar ik had wel wat meer originele nummers verwacht.
Het is niet iets waar ik mij heel druk over maak, want Rustin In The Rain is een sterke plaat en zal fans tevreden doen houden. Tyler Childers heeft inmiddels een goede reputatie opgebouwd en kan genieten van grote bekendheid. Of hij zijn succes zo groot op deze manier had verwacht weet ik niet, maar het is gewoon verdiend als je dit soort albums uitbrengt.
Houd je van country muziek en ben je nog niet bekend met Tyler Childers, dan staat je een aantal mooie albums te wachten. Purgatory en Country Squire zijn zeer de moeite waard en hoor je goed waarom hij zo bekend is. Zijn andere albums Long Violent History (instrumentale plaat) en de gospel plaat Can I Take My Hounds to Heaven? moet je van houden en is niet voor iedereen. Dit nieuwe album Rustin In The Rain is in ieder geval weer ouderwets goed, alleen had ik er graag meer van gehoord. Ach ja, volgend jaar maart dus in de grote zaal van Paradiso, gaat dat zien.
