Vorig jaar hoorden we van Ashley McBryde met een flauwe concept plaat genaamd Lindeville. Dat album heb ik heel stilletjes voorbij laten gaan, ik kon er niet veel mee. Maar ik ben wel degelijk gecharmeerd van haar en ik vind haar albums Girl Goin’ Nowhere en Never Will sterke Nashville country. Dit jaar is er een volwaardige opvolger met The Devil I Know.
Ashley McBryde heeft hard moeten werken om Nashville naar haar hand te zetten en het is niet allemaal zomaar eventjes over een nacht ijs gegaan. Jaren zwoegen in kleine cafés, honky tonks en bars om grote bekendheid te krijgen. Het is haar dus gelukt en tegenwoordig zit ze er warmpjes bij. Haar albums zijn een groot succes bij het mainstream country publiek.
Je merkt dat Ashley McBryde tevreden is met haar populaire rol binnen de Nashville country scene. Ze is een extravert en schuwt het niet om met Jan en alleman een praatje te maken. Sta er niet raar van te kijken als je luistert naar albums van grote Nashville country artiesten en er wordt samen een duet gezongen met McBryde. Je hoort haar veel terug om andermans platen.
The Devil I Know vind ik de echte opvolger van het uitstekende Never Will van drie jaar geleden. En dus niet samenwerkingsproject Lindeville. Maar goed, dit album is helemaal Ashley McBryde, zonder samenwerkingen. Op het album is niet heel veel aan te merken, alleen dat het allemaal prima in het gehoor ligt en dat het mainstream country geluid overheerst.
Ik hoor geluiden dat The Devil I Know leent van het Bluegrass en Rock & Roll genre. Met Rock & Roll ben ik het eens, want er worden af en toe zwaardere gitaren gebruikt. Ze weet dus ook aardig te rocken. Alhoewel het ook niet heel nadrukkelijk aanwezig is. Bluegrass hoor ik helemaal niet en vraag mij af hoe men dit genre kan associëren met de muziek van Ashley McBryde.
In ieder geval weet Ashley McBryde, na het flauwe Lindeville, met The Devil I Know genoeg indruk te maken. Dit is een sterke voortzetting van eerder genoemde platen en over de kwaliteit heb ik niets te klagen. Het is mainstream country, maar opvallend genoeg weet ze wel een soort van authentiek over te komen. Het is niet de zoveelste in de rij en naar mijn mening is deze pittige tante onderscheidend genoeg. Dit album zal het goed gaan doen in de hitlijsten en dat is meer dan verdiend.
