Mijn eerste kennismaking met Blaudzun gaat terug naar het album Promises of No Man’s Land uit 2014. Je kunt wel stellen dat dat na Heavy Flowers, die daarvoor uitkwam, Blaudzun op de Nederlandse kaart zette. Er volgden die jaren daarna nog wat aparte plaatje die niet veel deden en ook niet goed werden opgepakt. Daar komt in 2022 verandering in met Lonely City Exit Wounds, een album die Blaudzun schreef alsof het zijn laatste is.
Want ik hoor bij deze nieuwe plaat het oude vertrouwde geluid van Promises terug. Dit is Blaudzun in uitstekende vorm en hij laat hiermee duidelijk horen dat er genoeg inspiratie voor handen was om nieuwe muziek te produceren. Het epische is terug en Lonely City Exit Wounds klinkt groots en meeslepend. Muziek in de vorm van een grote Amerikaanse blockbuster film.
Wat ik ook bij zijn album Promises opmerkte en nu weer doet is dat Blaudzun goed luistert naar zijn mede muzikanten. Begrijp mij niet verkeerd, Blaudzun heeft een eigen smoel en bewandelt zijn eigen weg, maar toch ga je na het luisteren van Lonely City Exit Wounds vergelijkingen maken. Alternatieve bands zoals Editors en Interpol hoor ik dan ook snel genoeg terug in deze plaat en dat bevalt mij wel.
Als je een luisteraar bent die teksten belangrijk vindt in muziek dan heb je bij Lonely City Exit Wounds wat te huiveren, volgens Blaudzun. Ze hebben de schijn van een bepaalde opgewektheid, maar zijn in essentie angstaanjagend. Luister je goed naar de teksten dan kan je pas de waarde aard ontdekken en misschien troost vinden. De thematiek van dit album gaat over de grote steden en die mensen die er leven.
Naast veel epische momenten op deze plaat neemt Blaudzun af en toe ook gas terug om de plaat niet alleen maar vol te stoppen met groteske momenten. Al merk je wel dat daar zijn passie ligt; van muziek iets groots en bombastisch maken. Daar ontkom je dan ook niet aan op Lonely City Exit Wounds als je naar nummers zoals Real Hero, Jettison en May luistert. Blaudzun is hier op de top van zijn kunnen.
Het is dus wel even bijkomen na het luisteren van deze plaat, maar dat is niet erg. Het is juist goed dat ons land een rock artiest zoals Blaudzun heeft. Inmiddels heeft hij zich aardig bewezen en ik kan mij niet voorstellen dat omringende landen niet voor deze plaat kunnen warmlopen. Met Lonely City Exit Wound is Blaudzun terug en doet dat met een stijl die we van hem gewend zijn. Veilig binnen de lijntjes van alternatieve rock, maar oh zo doeltreffend.
Uitgebracht door V2 Records
