Nights on Fire heet de nieuwe plaat van Nederlandse Americana artiest Mercy John. Het is de opvolger van de in Nederland veel geprezen albums This Ain’t New York en Let It Go Easy. Dit nieuwe album is geschreven tijden de Corona periode in een tijd waar ieders geduld op de proef werd gesteld. Mercy John is naast zijn albums bekend van de hit Rollercoaster die hij samen schreef met Danny Vera. Verwacht op Nights on Fire wederom fijne Americana muziek waar er genoeg ruimte is voor Mercy John’s vaste bandleden Rolf Verbaant (gitaar), Kirsten Boersma (toesten), Tom Zwaans (bass) en Lynyrd Denissen (drums). Ik sprak met Mercy John, echte naam John Verhoeven, over onder andere Americana muziek in Nederland, het ontstaan van albumtitel Nights on Fire en hoe hij zijn muziek in Nederland aan de man brengt.
Hoi John, hoe gaat het? Ben je weer volop aan het toeren?
Goed, druk met van alles. We zijn begonnen met toeren in Zwolle, verder door naar Tivoli in Utrecht tijdens het Ramblin’ Roots festival en zo door naar andere grote steden podia in Nederland.
Hoe heb je de afgelopen jaren ervaren en kun je de positieve punten uitlichten?
Ja, het is iets waar heel veel artiesten en mensen het moeilijk mee hebben gehad. Je hebt als artiest natuurlijk wel meer tijd om muziek te schrijven, maar ik moet eerlijk toegeven dat het niet kunnen optreden zo lang best taai is geweest. Maar heel erg over klagen doe ik niet, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Wat op dit moment mij nog wel opvalt is dat mensen voorzichtig zijn met het kopen van tickets in de voorverkoop. Voor de zekerheid kopen de meeste mensen tickets aan de deur. Maar over het thuiszitten zelf ben ik iemand die zich niet snel verveelt. We hebben ons oude nieuwe huis binnen een jaar tijd verbouwd en dus kwam het thuiszitten eigenlijk best goed uit.
Americana muziek is in Nederland een stuk minder populair dan in Amerika. Is het lastig om als Americana artiest voet aan de grond te krijgen in ons land?
Ik loop inmiddels al wat jaren mee binnen de Americana scene in Nederland en heb onderhand alle podia en Nederlandse Americana websites gezien. Het is allemaal heel goed georganiseerd en de liefhebbers van het genre wat waar ze wat kunnen vinden. In die zin is het niet moeilijk om voet aan de grond te krijgen. Maar als Nederlandse Americana artiesten concurreren wij ook met de Amerikaanse Americana artiesten. Als je een Amerikaans genre wilt bespelen dan moet je je ook aan de spelregels houden. Denk alleen al aan de uitspraak. Zing je slecht Engels dan vind ik dat je het al niet Americana mag noemen. De lat ligt daardoor wel heel hoog om Americana muziek te spelen in Nederland. Desalniettemin is de Americana scene in Nederland hartstikke goed, sterk en open-minded.
Heb je ooit nagedacht om je muziek naar Amerika toe te brengen? Het doet naar mijn mening niet veel onder dan vele andere Americana artiesten in Amerika.
Ik ben wel eens in Amerika geweest en verbleef een tijdje in Nashville. Het land is geweldig en met name de muziek die er vandaan komt. Inmiddels zit ik in een situatie met een vriendin, kinderen en huis. Dus even een lekker jaartje er tussenuit om in Amerika te gaan wonen gaat hem niet worden. Overigens sluit ik niet uit dat het in een latere fase in mijn leven nog wel eens kan gaan gebeuren.
Hoe zag je jeugd eruit en door welke muziek werd je geïnspireerd om een muziek artiest te worden?
Dat is niet gebeurd via Nederlandse Americana artiesten, maar meer via Elvis Presley. Mijn vader was een Elvis fan en elke keer als er muziek aan werd gezet thuis hoorde ik Elvis muziek. Op een gegeven moment hoorde ik een country plaat van Elvis en dat sprak mij veel meer aan dan de rock & roll kant van Elvis. Zo ben ik meer country gaan luisteren en leerde ik Neil Young zijn muziek ontdekken. Vond ik veel interessanter qua song structuren en zijn zang heeft een bepaalde imperfectie wat mij erg aansprak. Daarnaast ben ik ook opgegroeid met artiesten zoals Roy Orbison en Buddy Holly.
Ik sprak recent een artiest en hij vertelde dat als je het goed doet dat er niet zoiets bestaat als een writer’s block. Hoe zie jij dit?
Goede vraag en vroeger dacht ik daar heel anders over dan nu. Vroeger dacht ik dat als mijn vriendin een avondje op stap was en de kinderen in bed lagen dat het de perfecte tijd was om te gaan schrijven. Maar precies op het moment dat ik alleen was om te gaan schrijven kwam er niets, een writer’s block dus. Ik dacht dat je zomaar op elk moment en overal inspiratie ter plekke kon oproepen. Nu denk ik daar heel anders over. Je moet naar mijn mening zoveel mogelijk schrijven en je ego buiten laten. Dan zul je nooit writer’s block krijgen. Of het goed is doet er niet toe. Schrijf je tien liedjes waarvan er twee liedjes goed zijn dan is de opbrengst goed. Ik heb avonden gehad dat er iets moest komen en dat er niets kwam. Dan kom je vervolgens in een neerwaartse spiraal terecht waarbij je je gaat afvragen of je het nog wel in je vingers hebt. Songwriting is naar mijn mening een spier die je goed moet trainen en dat vergt meer tijd dan een avondje blokken.
Ik ben geïntrigeerd door de titel van dit nieuwe album, Nights on Fire. Kan je meer vertellen over hoe de titel tot stand is gekomen?
Ik had al een nummer geschreven genaamd Nighttime Walk. We hebben tijdens de verbouwing van ons huis een jaar lang in een caravan gewoond bij het huis zodat we konden verbouwen. Ik werd regelmatig wakker in de nacht met de vraag of de verbouwing wel zou gaan lukken. Je kan dan beter het bed uitgaan dan te blijven piekeren en dat deed ik dan ook. Ik begon wat rond te lopen in het centrum van de stad en ik merkte dat ik niet de enige was die in de nacht aan het ronddwalen was. Het was toen nog Corona tijd en zodoende is Nighttime Walk ontstaan. Na het schrijven van dat liedje begon ik nog eens over de Corona tijd na te denken en dat ik gewoon weer zin had om op te treden, nieuwe mensen te ontmoeten en in de nacht van een optreden naar huis terug te rijden. Eigenlijk om weer iets van het leven te maken en Nights on Fire is daar een metafoor van.
Als voorbereiding op dit interview heb ik This Ain’t New York en Let It Go Easy nog eens opgezet. Geweldige platen. Nights on Fire ligt in dezelfde lijn, maar toch hoor je hier en daar meer experiment. Zoals bijvoorbeeld op Ghost in the Machine en titelnummer Nights on Fire. Hoe is dit zo gekomen?
Ja, ik vond het leuk om dit keer wat te experimenteren en heb voor de verandering veel cello’s toegevoegd. De voorgaande platen bevatten een stuk meer pedal steels en het leek mij leuk om eens een keer wat anders te doen. Ik speel met een vaste band en die willen ook van alles proberen. Ik houd de regie over mijn liedjes, maar soms moet je de mensen met wie je samenwerkt ook de ruimte geven om te doen wat zij leuk vinden. Als het echt iets toevoegt dan ben ik de eerste die zegt doen. Bij het nummer Nighttime Walk hoor je bijvoorbeeld tijdens de outro conga percussie, dat heb ik nog nooit gedaan. Mijn drummer kwam met deze suggestie en ik vond het een uitstekend idee. Daarnaast wil ik met mijn toekomstige platen steeds weer door ontwikkelen, maar wel met het behoud van het typische Americana geluid.
Ik meen dat je wel eens hebt opgetreden in de televisieshow van Johan Derksen. Merk je het effect als artiest als je op de nationale publieke televisie je nummers speelt?
Heel eerlijk gezegd merkte ik daar helemaal niets van. Ik ben er één of twee keer geweest en dat was door het nummer Rollercoaster welke ik samen schreef met Danny Vera. Danny speelt natuurlijk al jaren bij het televisieprogramma van Johan Derksen en vroeg mij een keer om mee te gaan. Leuk en gezellig natuurlijk, maar ook om een groter publiek te bereiken. Maar het Nederlandse Americana publiek kijkt niet naar dat soort televisie programma’s. Dus nee, ik heb daar niet veel van gemerkt qua meerdere volgers, verkopen of streams.
Op welke manieren breng je je muziek aan de man?
Ik zit inmiddels bij een serieus platenlabel en doen daardoor aan perspromotie om in de juiste magazines en kranten te komen. Maar ook doen we aan Spotify advertising en er is een social media budget. Ik vind het soms lastig omdat ik een plaat moet promoten, maar ik moet ook een toer promoten. Dit is een wisselwerking. Je hoopt dat mensen zoveel mogelijk naar je show komen en dat ze daar de plaat kopen. Mijn platen probeer ik zo goedkoop mogelijk te houden, want ik hoef daar niet rijk mee te worden. Ik heb liever dat mensen live naar mijn shows komen en een leuke avond beleven. Belangrijk voor mij is om een fanbase op te bouwen en mensen te binden. En natuurlijk vooral dat ze van mijn muziek genieten.
Nights on Fire verschijnt 28 oktober via V2 Records
