Aan de album cover te zien is San Francisco folk artiest M. Lockwood Porter niet heel blij. Daar heeft hij ook geen reden toe want het zijn voor hem vervelende tijden geweest. Hij kreeg te maken met een verandering in zijn gezinssituatie, verbrak een lange relatie met zijn partner en verhuisde naar zijn thuisstaat Oklahoma. Na zijn verhuizing overleed zijn vader en dat hielp de hele situatie niet erg mee. Intussen gaat het wel een stuk beter en is Porter terugverhuisd naar Californië en getrouwd.
Zo kan dat gaan in het leven van een mens. Op de plaat Sisyphus Happy schrijft en zingt hij al zijn problemen van zich af. Meestal als artiesten zich in moeilijke tijden bevinden creëren ze de beste muziek. M. Lockwood Porter heeft inmiddels vijf albums uitgebracht en heel bekend ben ik niet met zijn oeuvre. Maar Sisyphus Happy klinkt ondanks de zware teksten best happy en relaxt.
M. Lockwood Porter is geen onbekende binnen de Oklahoma muziek scene ondanks dat hij tegenwoordig zijn leven leidt in San Francisco. Daardoor is Sisyphus Happy mede geproduceerd door niemand minder, hoe kan het ook anders, Americana John Moreland. Moreland voegde remote wat instrumentatie toe zoals drum- en baspartijen en het mixen van de plaat.
Alhoewel John Moreland een interessante toevoeging is aan Sisyphus Happy mist de plaat naar mijn mening iets. Zoals gezegd klinkt de muziek happy en relaxt, maar echt beetgrijpen bij je nekvel doet het allerminst. Het is naar mijn mening iets te melig allemaal. Ik erken het vakmanschap en de kwaliteit van deze plaat, maar veel indruk maken doet het helaas niet.
Dat maakt Sisyphus Happy overigens geen slechte plaat, maar ook geen enerverende boeiende plaat. Dit is typisch zo’n herfstplaat waar je jezelf even prettig op de bank moet nestelen met een kop thee. Of natuurlijk een sterker drankje. Koptelefoon op en de plaat afspelen en dan kom deze muziek goed tot z’n recht.
Zoals M. Lockwood Porter zelf zegt is hij klaar om te zoeken naar potentiële hit nummers. Ik ken zijn oeuvre niet, maar met Sisyphus Happy is hij daarin geslaagd. Er is niet een nummer op te merken waarvan je denkt: deze gaat goed scoren. Het is simpelweg een degelijke plaat met niet heel veel hoogtepunten op te noemen. Acceptabele folk muziek is wat ik hier van kan maken en met de winter in aankomst kan je deze plaat best zo nu en dan opzetten. En pakt dit je wel dan kun je zelfs zijn eerdere platen gaan verkennen. Maar verwacht daar niet veel anders.
Uitgebracht door Black Mesa Records
