Randall King staat aan het front van een nieuwe generatie country artiesten. Zijn muziek is het best te typeren als honky tonk country met veel invloeden uit het verleden. Denk aan tijden toen artiesten zoals George Strait, Alan Jackson en Travis Tritt de charts domineerden. Begin dit jaar verscheen het nieuwe album Into the Neon en is inmiddels in Amerika een grote hit. Single I Could Be That Rain is op de Amerikaanse radio te horen en dat is de eerste voor King. Ook weet hij naam te maken in Europa. Zo stond hij eerder op het succesvolle Europese C2C festival en doet deze maand een Europese solo tour. Hij is ook te zien in Nederland.
Ik sprak Randall King via Zoom over zijn nieuwe album Into the Neon, hoe belangrijk de oude generatie country artiesten tegenwoordig zijn en wat we kunnen verwachten van zijn Europese shows.
Je bracht begin dit jaar je nieuwe album Into the Neon uit. Hoe zijn de reacties?
Het album doet het geweldig en kwam meteen terecht op nummer 1 in de iTunes store. Dat was best belangrijk voor mij en m’n team. We komen deze maand naar Europa om songs van het album te spelen. Veel shows zijn al uitverkocht en dat is goed om te horen. Het worden een aantal fantastische weken.
Wat voor nummer op Into the Neon is je het meest dierbaarst?
Waarschijnlijk is dat I Don’t Whiskey Anymore. Dit nummer schreef ik met Gordie Sampson op een regenachtige dag in Nashville. Het idee had ik al een tijdje in gedachte en dat nummer komt puur vanuit het hart. Sinds ik date met Brittany Warthan ben ik gestopt met het drinken van whiskey. Ik vond de persoon die ik was niet prettig en wilde een betere persoon zijn. Whiskey moest eruit en nu ben ik een tequila man, dat gaat veel beter. Het nummer is daarop gebaseerd.
Over regen gesproken, I Could Be That Rain is het eerste nummer van je dat naar de Amerikaanse radio gaat. Wat vind je hiervan?
Geweldig natuurlijk, het is inmiddels het meest toevoegde nummer van de charts. Mijn thuisstaat Texas ondersteunt het nummer massaal en dat vind ik ongelofelijk mooi om te zien. Het is nog steeds heel belangrijk om als country artiest op de radio te worden gespeeld. Het opent veel nieuwe deuren en het is een soort van erkenning of je het als artiest hebt gemaakt of niet. In Amerika luisteren er nog steeds veel mensen naar de radio en it’s still a big deal.
Je komt uit Texas, maar maakt inmiddels al een aantal jaar carrière in Nashville. Waarom heb je besloten om naar Nashville te verhuizen?
Er zijn veel artiesten die in Texas blijven en alleen daar optreden. Dat is niets voor mij en dat is het nooit geweest. Ik ben natuurlijk heel trots dat ik uit Texas kom, maar ik denk groter. Ik breng honky tonk muziek terug en noem mijzelf geen Texas country artiest. Dat is een bepaalde niche wat je buiten het nationale publiek houdt. Nogmaals, ik ben heel trots op mijn Texas roots, maar ik heb grote dromen en wil mijn muziek naar een nationaal en internationaal publiek brengen.
Was de reis als country artiest vanaf het begin moeilijk om te komen waar je nu bent?
Ja, het was best moeilijk en het ging allemaal niet vanzelf. Ik kan mij nog een tijd herinneren dat we geen vijftig mensen in een bar konden krijgen. Je ziet vrienden om je heen successen boeken en bij mij wilde het maar niet lukken. Dat was best moeilijk. Maar ik ben altijd trouw aan mijzelf gebleven en ben gewoon door blijven gaan. Hard werken, niet stoppen en een fanbase opbouwen, één voor één. Met het succes wat ik nu heb ben ik alleen maar heel dankbaar en trots dat het eindelijk is gelukt. Het is voor mij ongelofelijk om shows uit te verkopen, niet alleen in Amerika, maar ook in andere delen van de wereld.
Je muziek noemt men in een adem met artiesten zoals George Strait en Alan Jackson, neo-traditionalistische country. Hoe belangrijk zijn dit soort artiesten voor deze huidige tijd?
Ongelofelijk belangrijk. Er is hier een hele opleving van traditionele country muziek gaande. Country muziek is weer helemaal terug. Je hebt artiesten zoals Jon Pardi, Midland, Cody Johnson, Zach Top en Ian Munsick, zij laten hun muziek allemaal beïnvloeden door traditionele country artiesten. Wat ik vooral mooi vind is dat het “bro-country” tijdperk voorbij is. De reden waarom traditionele country weer helemaal hip is komt naar mijn mening doordat mensen authenticiteit willen horen. Het publiek is klaar met liedjes over bier drinken. De teksten gaan weer ergens over. Ik groeide op met artiesten zoals Gary Allen en Dierks Bentley. De eerste paar albums van Dierks Bentley zijn fenomenaal en de songwriting heel sterk. En dat zie je in deze tijd terugkomen en dat is iets wat ik alleen maar kan toejuichen.
Wat vind je dat artiesten zoals Post Malone de country wereld bestormen?
Post Malone houdt van country muziek en hij is een country jongen. Ik heb zijn country album nog niet gehoord, maar ik hoop dat er wat stone cold country songs te horen zijn. Voor Post Malone als artiest heb ik veel waardering en he’s cool. Alleen maar heel goed voor het genre.
Je komt binnenkort naar Europa om op te treden. Wat kunnen we van je shows verwachten?
We zijn high energy. We komen van de honky tonk wereld en zijn er om het publiek iedere avond weer te entertainen. Geen rustmomenten, met veel krachtige gitaren, drums, fiddles en pedal steels. Door de jaren heen hebben we veel geleerd en weten inmiddels heel goed om het publiek een paar uur te vermaken met onze country songs.
Dit jaar is de focus op Into the Neon, maar als je naar de lange termijn kijkt, wat zijn je dromen?
Wat ik al eerder zei, ik ben trots op mijn Texas roots en ik wil de komende jaren mijn stijl van country muziek naar de nationale en internationale country scene brengen. De wereld laten horen wat Texas al een hele lange tijd weet: country muziek is geweldig en is hier om te blijven.
