Drive-By Truckers kunnen inmiddels gezien worden als één van de sterkhouders binnen het alternatieve country genre. De laatste drie jaar waren bewogen voor de band, waarin ze drie platen produceerden. The Unraveling kwam net uit vóór de pandemie, The New OK een paar maanden later en Welcome 2 Club XIII komt 3 juni van dit jaar uit. Ondanks dat ook voor Drive-By Truckers de pandemie een vervelende periode is geweest gaat de band de toekomst met veel positiviteit tegemoet. Met genoeg nieuw liedjesmateriaal vlamt de band weer en zijn ze zowel live als in de studio sterker dan ooit. Ik sprak met één van de frontmannen Patterson Hood over de afgelopen jaren, nieuwe plaat Welcome 2 Club XIII en meer.
Hoi Patterson, moeten een aantal zware jaren zijn geweest voor jou en de band. Hoe heb je je er doorheen gesleept?
Het was zwaar. Vooral mentaal was het zwaar, maar ook financieel. We zaten natuurlijk zonder werk en ook de timing was niet ideaal. The Unraveling was net uit toen de pandemie losbarstte. 2020 was een shitty year en ook 2021 was voor het grootste gedeelte drama. Op dit moment is de pandemie nog steeds gaande, maar er zit in ieder geval genoeg progressie in. Ik ben blij dat we weer kunnen optreden en mensen kunnen vermaken. We’re moving forward.
The Unraveling kwam net voor de pandemie uit en snel kwamen jullie met The New OK. En nu twee jaar later is er alweer de nieuwe plaat Welcome 2 Club XIII. Ironisch gezien heeft de pandemie veel inspiratie opgeleverd.
Vooral uit de pandemie komen was erg inspirerend voor mij. Gedurende de lockdown in Amerika heb ik eerlijk gezegd niet veel geschreven. Tijdens de verkiezingen van eind 2020 en met de opkomst van de vaccins kreeg ik inspiratie om nieuwe muziek te schrijven. Welcome 2 Club XIII is opgenomen in het begin van 2021. Als band hadden we elkaar al meer dan een jaar niet gezien en begin 2021 was het weer mogelijk om op te treden. Omdat we elkaar zo lang niet meer hadden gezien besloten we om samen te komen in de studio en in vorm te raken voor de shows. We boekten drie dagen studio tijd en besloten de oude nummers te laten voor wat het was en wat nieuwe ideeën te laten rondgaan. En na drie dagen was er een gloednieuwe plaat, Welcome 2 Club XIII.
Als je kijkt naar het verleden dan zijn Drive-By Truckers platen vaak politiek getint. Welcome 2 Club XIII daarentegen bevat meer persoonlijke teksten. Hoe is dit zo gekomen?
Ja, Welcome 2 Club XIII is voor mij de meeste persoonlijke plaat sinds Decoration Day. Maar eerlijk gezegd zijn veel van mij teksten die ik schrijf uit persoonlijke ervaring. Alles wat ik in mijn omgeving meemaak kan ik inspirerend voor mij zijn. Zo raak ik bijvoorbeeld geïnspireerd door gesprekken met mijn kinderen over “The American Shitshow”. En het werd heel persoonlijk voor mij toen Trump het leger naar mijn thuisstad Portland stuurde om de stad te bezetten. De bezetting heeft zo’n drie maanden geduurd. De nationale media deed er helemaal niks mee en Trump kwam ermee weg. Voor mij heel persoonlijk. Maar ik moet toegeven dat Welcome to Club XIII meer vanuit het hart is dan andere platen.
Openingsnummer The Driver is zo’n nummer dat vanuit een heel persoonlijk perspectief is geschreven. Kun je hier wat meer over vertellen?
Dit is één van de meest persoonlijke nummers die ik ooit heb geschreven. Ik kom uit een plaats waar er veel werd gereden. Ik leerde al op mijn twaalfde hoe een auto te besturen en kocht al een auto vóórdat ik op de juiste leeftijd was. In mijn jeugd was ik zo’n persoon die laat in de avond in de auto stapte en op pad ging. En op zulke avonden ontstonden voor mij belangrijke keuzes die het verdere verloop van mijn leven bepaalden. Zo besloot ik op een avond om vroeg met school te stoppen en muziek te gaan maken. Het was een van belangrijkste keuze die ik toentertijd maakte en 37 jaar later ben ik er nog steeds mee bezig.
Welk nummer op Welcome 2 Club XIII is jouw favoriet en waarom is dat?
Ik vind The Driver erg interessant om live te spelen voor mensen. Het nummer zelf spelen we al een tijdje en is het grote moment in ons optreden. Het publiek reageert erg goed op dit nummer. The Driver is episch, groots en luid. Een heel dynamisch en krachtig nummer dat het beste van de band naar voren brengt. Het duurde wat tijd om het nummer te perfectioneren, maar we weten inmiddels heel goed hoe het nummer het best tot z’n recht komt.
Het begon allemaal jaren geleden voor jou en Mike Cooley bij Club XIII in Muscle Shoals. Kan je iets vertellen over deze periode?
Dit was de enige plek in de stad waar we toentertijd onze muziek konden spelen. En Club XIII was totaal niet geschikt voor ons. Dit was niet een plek waar punk rock bandjes optraden en deden wat wij deden. Ze boekten vooral cover- en metal bandjes. Totaal niet ons ding en eigenlijk vonden ze ons maar helemaal niks. Ik ben inmiddels vrienden met de eigenaar van de club, alhoewel Club XIII zelf niet meer bestaat. Het titelnummer zelf is een lekker toegankelijk nummer en eens een keer wat anders dan wat we normaal gesproken doen.
Welcome 2 Club XIII is alweer jullie veertiende plaat. Wat had je toen willen weten wat je nu weet?
Je wil altijd meer weten, maar soms kan je meer gelukkig zijn om minder te weten. Als ik toen meer had geweten had ik dingen zekers anders gedaan en had het waarschijnlijk minder goed uitgepakt. Overigens kun je dit zien als één van de thema’s van deze nieuwe plaat. Sommige dingen die goed hebben uitgepakt in mijn leven hadden net zo goed slecht kunnen uitpakken. Nu we ouder zijn als band en allemaal kinderen hebben moeten we daar rekening mee houden.
Margo Price is een opvallende naam op Welcome 2 Club XIII. Hoe ben je in contact gekomen met haar?
De week voordat we begonnen met opnemen van deze plaat speelden Mike Cooley en ik als duo op het Newport Folk Festival. Ik ken Margo al een beetje van eerdere shows, ze is een geweldige artiest. We deelden op Newport Folk Festival samen met haar en haar man Jeremy Ivey een kleedkamer. Ik vertelde haar dat we op het punt stonden om een nieuw album op te nemen. En ze riep heel enthousiast dat ze graag wilde samenwerken. Het leek een grapje te zijn, maar het werd serieus en zo ging het balletje rollen. Ik miste vrouwelijke vocals op onze platen en werd een beetje moe van alleen maar een stelletje mannen op de plaat. Dus het is geweldig dat Margo Price meedoet op Forged In Hell And Heaven Sent. Overigens speelt haar man Jeremy Ivey ook mee op de mondharmonica. Niet alleen Margo Price hebben we als vrouwelijke artiest kunnen strikken, maar ook Schaefer Llana uit Memphis. Een geweldige artiest met een prachtig stemgeluid.
Heb je tegenwoordig nog genoeg tijd om naar nieuwe muziek te luisteren? Welke artiesten kan je aanbevelen?
Ja zeker, ik luister nog steeds erg vaak naar nieuwe muziek. Artiesten zoals Kurt Ville, Kevin Morby, Lucy Dacus, Fontaines D.C. en Big Thief vind ik fantastisch. Big Thief is mijn favoriete band van de afgelopen tijd. Live zijn ze geweldig en hun meest recente plaat is mijn favoriete plaat van de laatste twee jaar. Ook een wat onbekendere band genaamd Wednesday uit North Carolina vind ik fantastisch, pretty badass.
Door welke artiesten ben je het meest beïnvloed?
Dat zijn artiesten die niet zo voor de hand liggen. Todd Rungren en Elton John of all people. Toen ik op achtjarige leeftijd begon met schrijven was Goodbye Yellow Brick Road mijn favoriete album om naar te luisteren. Naast dat was ik vroeger een grote Pink Floyd en Led Zeppelin fan, zoals bijna iedereen toen ik jong was. Op twaalfjarige leeftijd kreeg ik Something/Anything? van Todd Rungren te horen en is mijn all-time favorite album. Van dat album heb ik zoveel geleerd op het gebied van liedjesschrijven.
Luister je ook nog steeds naar oude country artiesten?
Zeker weten, maar ik was eerlijk gezegd wel wat laat met het luisteren naar country muziek. Als kind kreeg ik het wel mee met tv programma’s als Hee Haw met Roy Clark en Buck Owens. Toentertijd vond ik het helemaal niets en wilde alleen maar luide rock & roll horen. Pas rond mijn dertigste begon ik echt serieus te luisteren naar country muziek. Tom T. Hall vind ik een van de beste country artiesten, niemand kan beter liedjes schrijven zoals hij dat deed. Verliefd worden op country muziek werd ik dus later en de liefde voor dat genre is het fundament geworden van de Drive-By Truckers.
Met Drive-By Truckers heb je een geweldig muziek carrière achter de rug. Droom je nog ergens van?
Uiteraard. Ik heb nog steeds veel ambities met de band, alleen ik verwacht niet dat we nog grote klappers gaan maken met onze muziek. We zijn helemaal niet meer nieuw en mensen weten wat ze van ons kunnen verwachten. We zijn als band nu 26 jaar bij elkaar en eerlijk gezegd zijn we in topvorm. Dat geldt zowel op het podium als in de studio. Ga je kijken naar de afgelopen shows van dit jaar dan waren deze heel sterk, iedereen zal het daar mee eens zijn. En met de nieuwe liedjes van Welcome 2 Club XIII die we live spelen kunnen we een hele goede connectie maken met de fans. Als je dit als werk doet dan wil je verbinden met mensen en dat doen we tegenwoordig beter dan ooit.
Welcome 2 Club XIII verschijnt op 3 juni via ATO Records
