Fijn dat English band Bear’s Den gewoon door blijft gaan met muziek maken. Was debuut Islands nog volledig in het teken van folk, op latere albums schoven ze meer op naar het indie genre. Weg banjo’s en akoestische gitaren en hallo elektronica. Ik vind beide kanten wel wat hebben en ik hoop dat ze in de toekomst hun banjo er weer bij zeulen. Op nieuwe plaat Blue Hours is dat jammer genoeg niet aanwezig.
Blue Hours is eigenlijk meer een vervolg op vorige plaat So That You Might Hear Me. Dat betekent wederom een set aan sterke nummers, maar ook een aantal mindere nummers. Vooral de eerste paar nummers zijn een geweldige start op deze plaat, waar het later ietwat inzakt. Toch hoor je dat Bear’s Den het nog steeds in de vingers heeft en dat er absoluut nog geen sprake is van gebrek aan inspiratie.
En gelukkig maar, want Blue Hours is een plaat om verliefd op te worden, ondanks dat het hier en daar wat inzakt. Het is echt zo’n plaat wat je direct beetgrijpt en je niet meer loslaat. De nummers beklijven snel en je luistert de plaat zo af zonder op het klokje te kijken. En als het album eenmaal op z’n einde loopt dan wil je het weer opnieuw. Daar ligt de kracht van Bear’s Den en zo ook Blue Hours.
Critici refereren veel naar 80’s soft rock. Daar kan ik mij goed in vinden. Alhoewel ik de folk stijl van debuut Islands ook erg aantrekkelijk vind, is de ontwikkeling van de afgelopen platen 80’s sound erg te waarderen. Zoals gezegd veel elektronica dat zich samensmelt met de hemelse vocals van Andrew Davie. Een lust voor het oor waarbij je merkt dat Bear’s Den de muziek tot perfectie uitvoert.
Met Blue Hours laten ze wederom zien waarom ze nog steeds tussen de beste indie bands van Europa horen. Het is knap om zo constant te blijven al een aantal platen lang. Eerlijk toegeven dat niet elk nummer raak is, merk je wel dat de band veel liefde stopt in alles wat ze maken. Deze muziek is alles behalve generiek en eentonig, maar juist heel speels en avontuurlijk.
Dat maakt dat Blue Hours voor mij sterk naast de andere album komt te staan. Er zijn niet veel bands die met elk album hetzelfde hoge niveau kunnen halen, maar Bear’s Den lukt het. En het lijkt wel alsof ze dat helemaal niet veel moeite kost. Ik kan er alleen meer heel tevreden over zijn en hoop dat het vuur in de toekomst krachtig blijft branden. En dan mag wat mij betreft de banjo weer zijn intrede doen. Daar valt vast veel meer uit te persen.
Uitgebracht door Communion Group
