Na het debuutalbum It’s Another Wor D van zeven jaar geleden is het Noorse Picadea terug met het nieuwe album A Stray Labyrinth. Sigrun Tara Overland doet de zang, lier autoharp en gitaar en Eirik Dorsdal doet de trompet, kalimba, synths en achtergrondzang. Picadae staat bekend om hun dromerige melancholische geluiden en zijn naast Noorwegen ook heel bekend in Japan. Tijdens het nieuwe album werd er gewerkt met het meest noordelijke symfonische orkest van de wereld, The Arctic Philharmonic. Heb je interesse in mystieke folk, stripped down jazz en sferische indie pop, dan ben je bij Picadae aan het juiste adres.
Ik sprak Sigrun Tara Overland via Zoom en zij vertelt over waarom ze zoveel succes hebben in Japan, over het nieuwe album A Stray Labyrinth en hoe het is om tegenwoordig een muzikant in Noorwegen te zin.
Hoi Tara, jullie zijn net klaar met een toer door Japan. Hoe ging het?
Het was geweldig. We zijn niet onbekend in Japan, want we zijn er al een aantal keer eerder geweest. Dit keer bezochten we veel nieuwe plekken, maar ook gaven we veel shows in de voor ons bekende plekken. We verkochten veel platen en kwamen in contact met veel mensen. Al met al een groot succes.
Wat is de reden denk je waarom mensen in Japan zoveel interesse hebben in jullie muziek?
Mensen in Japan hebben heel veel met natuur en zoeken naar iets individualistisch. Iets wat van hun eigen is. Picidae geeft hun dat gevoel en het is voor Japanners iets nieuws en iets unieks. Al vanaf het begin hadden Japanners interesse in onze muziek.
Het heeft zeven jaren moeten duren tussen debuutalbum It’s Another Wor D en nieuwe plaat A Stray Labyrinth. Waarom zoveel jaren tussen albums?
Eirik en ik wonen ver weg van elkaar. Ik woon in het hoge noorden van Noorwegen en Eirik in het lage zuiden van Noorwegen. Vandaar dat Picidae een soort van project is waar we zo nu en dan aan werken. Niet alleen zijn we bezig met Picidae, maar we hebben ook andere projecten. Je zou ook echt eens naar de muziek van Eirik moeten luisteren. Desalniettemin hier en daar wat muziek opnemen en hier en daar wat shows doen. Daarnaast heeft Eirik drie kinderen en ik twee kinderen en life happened. En toen was daar ook nog eens de pandemie. We waren net bezig met de productie van A Stray Labyrinth toen dat allemaal gebeurde.
Bij Picidae doet Eirik de trompet en dit instrument komt veel terug op de platen. Is er een specifieke reden waarom je de trompet zo vaak hoort?
We ontmoetten elkaar tijdens onze studie aan het conservatorium. Ik speelde in een aantal bandjes en Picidae is wat bijbleef. Eirik en ik werden hele goede vrienden en we merkten op dat de vocals en trompet gelijke stemmen waren. In het begin hadden we wilde ideeën en wilden allerlei karakters in een Picidae universum creëren. Inmiddels is de kern van onze band natuur, mens en dier. En dat is misschien ook waarom Japanners zo van onze muziek houden.
Wat is de reden waarom jullie het nieuwe album A Stray Labyrinth hebben genoemd?
A Stray Labyrinth is een van de nummers van het album en gaat over een doolhof verloren in zichzelf. De titel is een mooi beeld van het album. Sommige liedjes zijn met het orkest, sommige liedjes met alleen ons. Het is een soort van doolhof met liedjes waar je op een prettige manier in kunt verdwalen. Wanneer ik liedjes schrijf improviseer ik meestal. Ik ga zitten met een instrument, speel wat en er ontstaan vanzelf woorden en melodieën. Het titelnummer kwam al heel snel en was een soort een effect van mijn verbeelding. Mijn gedachten gaan een soort van op de loop. De teksten en melodieën komen voor mij heel natuurlijk. Soms begrijp ik niet wat ik eerder heb geschreven of gezongen en wordt het pas een aantal maanden later voor mij duidelijk wat ik precies bedoelde.
Op A Stray Labyrinth werken jullie met een divers palet aan instrumenten. Was het moeilijk om deze instrumenten op het album te krijgen?
Ik zou niet zeggen dat het moeilijk was. We spelen altijd al de lier en hebben altijd inspiratie om nieuwe instrumenten te bespelen. Altijd als ik een nieuw instrument bespeel is er de mogelijkheid om nieuw liedjes te creëren. Soms heb ik nieuwe instrumenten nodig om nieuwe liedjes te kunnen produceren. Ik heb gewoon heel veel interesse om nieuwe geluiden uit te proberen. Ik krijg dan weleens het advies om het beperkt te houden, omdat zoveel instrumenten moeilijk is om tijdens onze tours mee te nemen. Tijdens onze recente tour in Noorwegen bracht ik zeven instrumenten mee en in Japan vijf instrumenten. Maar in de studio kun je doen wat je wilt. Tijdens de shows moet je je toch een soort van inhouden.
Op A Stray Labyrinth spelen jullie met The Arctic Philharmonic, een symfonisch orkest. Wil je deze samenwerking in de toekomst voortzetten?
Voor veel artiesten is het denk ik een droom om te werken met een symfonisch orkest. Ik speelde in het verleden al eens met het symfonisch orkest en het blijft steeds weer iets magisch. Ik zou het geweldig vinden om tijdens nieuwe projecten weer van ze te horen. Big credits naar Eirik, omdat hij alle arrangementen schreef. The Arctic Philharmonic is werelds meest noordelijke en jongste symfonisch orkest, fantastisch om mee samen te werken.
Is het moeilijk om een artiest te zijn in Noorwegen met zoveel veranderingen gaande binnen de muziekindustrie?
Ik denk dat het voor artiesten over de hele wereld moeilijk is om een artiest te zijn. In Noorwegen is er tegenwoordig een subsidie vanuit de overheid om artiesten te helpen. Het bedrag om te kunnen toeren is verdubbeld door de overheid en is zeer interessant voor Noorse artiesten. Zo wordt er geld vrijgegeven om artiesten te stimuleren de wereld in te gaan. Maar in Noorwegen zijn er ook steeds meer artiesten en er is niet genoeg geld om elke artiest op tour te sturen. Het is natuurlijk geweldig van de Noorse overheid dat ze dit doen, maar helaas niet voor elke artiest. Ik werk naast muzikant zijn ook bij een jazz organisatie. Zo ben ik een muzikant en help ik andere muzikanten en zo zie ik het van beide kanten van de tafel.
Wat kunnen we in de toekomst verwachten van Picidae?
Met de release van A Stray Labyrinth waren we enthousiast en energiek om veel shows te geven. Dat deden we dan ook en we hadden lange tours in Noorwegen en Japan. Deze herfst geven we een aantal shows, een aantal jazz clubs hier en daar. En hopelijk kunnen we ook naar de Benelux komen, maar dat is nog niet duidelijk. Waarschijnlijk komen we in de lente van volgend jaar jullie kant op.
A Stray Labyrinth is nu te koop bij de platenwinkel en overal te beluisteren op streamplaformen
