In de pandemie tijd zullen er veel huwelijken gestrand zijn. Dat is niet het geval voor Amanda Shires en Jason Isbell, maar ook zij hebben zo hun relatieproblemen. En dat betekent genoeg inspiratie voor een nieuw album. Op Take It Like A Man krijg je een intiem inkijkje in het huwelijk van deze twee Americana sterren en wordt er vooral niet ingehouden.
Ik was aardig verrast toen ik een aantal weken geleden deze album aankondiging in mijn mailbox kreeg. Want het is nog niet zolang geleden dat Amanda Shires For Christmas uitbracht. Een zeer sterke kerstplaat, wat eigenlijk ook in de zomer uitgebracht had kunnen worden. Zolang thuiszitten doet ook zonder meer zijn wonderen.
Amanda Shires heeft voor Take It Like A Man een aantal grote namen aangetrokken. Zo hoor je gastvocalen terug van Maren Morris, Natalie Hemby en Brittney Spencer. Daarnaast is dit album mede geproduceerd door Lawrence Rothman bekend van onder andere Angel Olsen en Courtney Love. Ook speelt Jason Isbell op de gitaar. Deze grote namen zorgen voor een geweldig rauw stukje Americana muziek.
Want dat is iets wat gelijk duidelijk wordt. Amanda Shires heeft voor Take It Like A Man voor een grauw en rauw geluid gekozen. Dat is naar mijn mening niet heel erg en is eens een keer wat anders dan haar vorige platen. Daar was het toch allemaal een stuk vrolijker en opwekkender. Het grauwe geeft een goed beeld hoe Shires de afgelopen jaren heeft beleefd.
Amanda Shires heeft in pandemie tijd de vrijheid in haar leven hervonden en ook een stukje controle over haar toekomst. Ze heeft gekozen om meer haar eigen dingen te doen en niet te veel naar anderen te luisteren. Dit komt allemaal heel goed over op Take It Like A Man en ze maakt er grote indruk mee. Ze vertelt haar verhaal en doet dat heel sterk. Verwacht onderwerpen zoals vreemdgaan, wrok en verwijten.
Waar Amanda Shires bekend mee is geworden is haar virtuoze fiddle spel. Op albums komt dit instrument daarom ook redelijk vaak terug. Dat geldt helaas niet voor Take It Like A Man en dat vind ik aan de ene kant wel wat jammer. Het doet mij een plezier om er naar te luisteren, maar Shires heeft ze gekozen voor een andere richting qua instrumentatie, meer sober en minimalistisch.
Deze plaat laat zien dat Amanda Shires ook eerlijke teksten over haar leven kan produceren. Je krijgt een mooi inkijkje in haar leven en ze doet dat op een zeer beeldige manier. Over het rauwe geluid ben ik zeer te spreken en zorgen veel extra veel sfeer en dynamiek. De shows zijn dit jaar weer opgestart en Amanda Shires en Jason Isbell kunnen weer hun eigen ding doen. Dat is nodig, want is wel duidelijk geworden zolang op elkaar lip zitten niet bevorderlijk is voor een relatie. Alhoewel er wel prachtige muziek uitkomt.
Uitgebracht door ATO Records
