Het eerste wat mij direct opvalt aan deze nieuwe plaat van Amos Lee is hoe goed dit zou passen op een Eurovisie Songfestival. Dat gaat voor Lee helaas niet gebeuren, want hij komt uit de Verenigde Staten, maar de muziek past er perfect tussen. Kun je dat opmerken als iets negatiefs? Nee hoor, helemaal niet. Dit is prettige pop van een zeer vakkundige singer / songwriter.
Maar dat zoete ligt er wel dik bovenop hoor en is voor af en toe leuk. Vooral zoet in de muzikale inkleuring, maar ook zoet in zijn teksten. Je merkt snel genoeg dat Amos Lee heeft getracht om een groot publiek aan te spreken met Dreamland. Dat zorgt voor minder scherpe randjes, maar wat mij betreft is hij daar wel goed in geslaagd. Fans en mainstream worden op de wenken bediend.
Erg poppy geluid bij dit Dreamland. Naast dat ik direct de associatie met Eurovision Songfestival maakte, kwam er nog een andere naam bij mij op, namelijk die van Noah Gundersen. Vorig jaar maakte hij best een redelijke alternatieve pop plaat (A Pillar of Salt) en ik vind dat je Dreamland er aardig mee kunt vergelijken. Een zelfde soort geluid en vocals. Gundersen vind ik overigens wel een stuk dieper gaan met zijn teksten en het geluid is wat intiemer.
Amos Lee heeft deze muziek echt voor een groot publiek gemaakt. Je hoort het aan bijna alle nummers. Het is episch, het is groots en het is allemaal heel zwoel en zoet. Amos Lee kent het trucje inmiddels wel en weet hoe hij de luisteraar moet bespelen. Zijn streamcijfers op Spotify zeggen genoeg, Amos Lee is een grote man op het gebied van het singer / songwriter genre.
Teksten? Vooral over de liefde. En ook hier is het allemaal heel zwoel en zoet uitgewerkt. In principe niets mis mee, hij zal de vrouwelijke fans er een plezier mee doen. Naast de liefde kaart hij ook andere wereldse problemen aan zoals vervreemding, eenzaamheid en het gebrek aan hoop. Maar toch keert Amos Lee steeds weer terug naar de liefde en het licht, iets wat hij niet kan loslaten. Dit onderwerp drukt toch wel erg z’n stempel op Dreamland.
Dromerige en grootse popmuziek hoor je hier op Dreamland. Zeker het begin van deze plaat heeft zo z’n sterke kanten. How You Run is naar mijn mening hét perfecte voorbeeld van een Songfestival nummer. Later op de plaat vind ik het allemaal wat eentonig worden en is het moeilijk de aandacht erbij te houden. Toch scoort Amos Lee een nette voldoende met Dreamland en ik verwacht dat een groot luisterpubliek heel blij gaat zijn met deze plaat.
Uitgebracht door Dualtone Music Group
