Carson McHone maakt op mij veel indruk met haar debuutplaat Carousel uit 2018. Het was voor haar haar eerste plaat bij een platenlabel. Zaten erg mooie momenten in en ik keek dan ook erg uit naar een vervolg. En een vervolg krijgen we in de vorm van Still Life. Samen met niemand minder dan Americana held Daniel Romano heeft ze er een waar kunststukje van weten te maken.
Het gebeurt niet zomaar dat een grote naam als Daniel Romano als producer betrokken is bij je plaat. Dan moet je echt wel wat kunnen. Carson McHone’s debuut Carousel ontving dan ook veel lovende kritieken van zowel de luisteraar als de muziek critici. De druk was dus erg hoog voor een vervolg. Met die druk weet Carson McHone zonder problemen om te gaan.
Want McHone is met vlag en wimpel geslaagd voor het altijd moeilijke tweede album. Ja, daar mag ze deels Romano voor bedanken, want naar mijn mening drukt hij toch wel redelijk zijn stempel op Still Life. Dat hoor je in de kleinste details bij het instrumentengebruik. Alles wijst uit dat Romano McHone naar een mooi en rijk geluid gidst op deze plaat.
Het wordt wel gelijk duidelijk dat Carson McHone zelf op de teksten heeft zitten broeden. Normaal gesproken ben ik niet echt een tekstenman, maar je hoort dat deze dame een echte liedjes tekstenschrijfster is. De gevoelige liefde komt veelvuldig aan het woord. Misschien wat cliché, maar McHone weet het op zo’n manier te brengen dat het nooit té zoet overkomt en best interessant klinkt.
De melodieën en instrumentengebruik is wat mij tijdens het luisteren van Still Life het meest opviel. Heerlijk divers, rijk en vol geluid is wat hier geproduceerd wordt. Zoals het opzwellende trompetengebruik van opener Hawks Don’t Share tot de intieme piano en viool klanken van een nummer zoals Sweet Magnolia. Daarnaast veel uptempo, met heftige gitaren en je hoort zelfs een accordeon voorbij komen. Prachtig klankentapijt die niet doet vervelen.
Ja, Carson McHone heeft met Still Life een uitstekende keuze gemaakt om Daniel Romano als producer te gebruiken. Je merkt aan het geluid dat hij een zeer expliciete inbreng heeft gehad binnen het productieproces. Helemaal niets mis mee, het staat mij behoorlijk aan. Overigens vind ik niet alles op deze plaat voortreffelijk, er zitten een paar saaie momenten in, maar ze zijn schaars. Carson McHone is geslaagd voor haar nieuwe plaat en ik kan niet wachten wat voor meer verrassingen ze in petto heeft voor ons.
Uitgebracht door Merge Records
