De herfst is begonnen, de bladeren vallen van de bomen en wordt steeds meer regenachtiger en kouder. Niet mijn favoriete seizoen van het jaar, maarja het is zoals het is. Bij dit soort weer hoort natuurlijk ook passende muziek en gelukkig verzorgd Nashville’s Chris Canterbury met nieuwe plaat Quaalude Lullabies voor de soundtrack.
Chris Canterbury komt niet uit Nashville, maar is opgegroeid in Louisiana. Heeft heeft inmiddels een aantal albums op z’n naam staan en kan worden geplaatst in het Americana singer / songwriter genre. Nashville is natuurlijk de plek waar het allemaal gebeurt en Canterbury weet zich goed de onderscheiden van rest als ik zo naar Quaalude Lullabies luister.
Dat is overigens niet op een hele vrolijke manier moet ik zeggen. Daarom vind ik Quaalude Lullabies heel goed passen bij de huidige weersomstandigheden in Nederland. De plaat klinkt rauw, koud en desolaat. Alle ingrediënten zijn aanwezig om je thuis terug te trekken en de plaat op te zetten met een whiskey om warm te worden.
Chris Canterbury heeft Quaalude Lullabies zelf geproduceerd en doet het prima achter de knoppen. Het klinkt allemaal niet heel opbeurend en heeft minimale muzikale inkleuring, maar dat is duidelijk het doel geweest van hem. Je hoort veel de akoestisch gitaar en hier en daar krijsende pedal steels om van te huiveren zo mooi.
En wat te denken van het stemgeluid van deze singer / songwriter uit Nashville? Ook hier scoort Chris Canterbury enorm veel punten mee en is ontzettend van te genieten. Donker, grauw met wat slijt op z’n stem en doet denken aan het stemgeluid van Americana artiest John Moreland. De donkere stemmenpracht van Canterbury versterkt alleen maar het desolate gevoel.
Qua teksten is het allemaal best deprimerend wat je te horen krijgt op Quaalude Lullabies. Er wordt gesproken over “sad songs” en dat is ook echt wat je te horen krijgt. Chris Canterbury mijmert over pillen, verslaving, gebroken liefdes, eenzaamheid en depressies. Nee, als zijn teksten z’n leven reflecteren dan heeft Canterbury geen gelukkig leven.
Het zal allemaal best meevallen met Chris Canterbury, maar wat ik wel weet is dat hij met Quaalude Lullabies een geweldige plaat heeft weten te produceren. Helemaal niet des Nashville’s, maar het siert hem om z’n eigen pad te bewandelen en met zo’n donkere plaat te komen. Je moet even in de stemming zijn, maar met dit gure trieste weer zal dat geen probleem zijn. Prachtig plaat welke zeker onder de aandacht mag komen van Americana liefhebbers.
Uitgebracht door Rancho Deluxe Records
