Ik zal eerlijk toegeven dat ik niet heel bekend ben met de Britse popmuziek. De meeste populaire bands zijn hier bekend, maar een band zoals The Rifles kwam mij tot voor kort niet bekend voor. Joel Stoker is de frontman van deze band en besloot om op een solo avontuur te gaan. Het resultaat is zijn eerste soloplaat The Undertow.
Ben je bekend met Britse popbands dan zal The Rifles je waarschijnlijk niet vreemd in de oren klinken. Ze hebben immers vele succesvolle albums uitgebracht, spelen headliners op grote festivals en hebben bekende fans zoals Paul Weller en Madness. The Rifles staan op een laag pitje, alhoewel The Rifles ook meedoen op The Undertow.
Waarom Joel Stoker solo is gegaan komt doordat veel van zijn schrijfsels geen The Rifles liedjes zijn. De meeste van zijn liedjes schrijft hij gewoon ouderwets met een akoestische gitaar en zijn vaak langzaam van toon. The Rifles zijn meer van de rock en roll. Misschien dat hij ook eens de vrijheid wilde ervaren hoe het was om in zijn eentje te werk te gaan en niet altijd een band om zich heen zou hebben.
The Undertow dus als resultaat en ik kan niet anders concluderen dat hij fantastisch werk heeft geleverd. De basis van de liedjes van Joel Stoker mogen de akoestische gitaar zijn geweest. Dit album is allesbehalve een akoestische plaat. Zoals gezegd doen The Rifles ook gewoon hun ding op dit album en de productie is professioneel en verpakt met klinkende instrumenten.
Ik recenseerde al eerder dit jaar het nieuwe album The Feminine Divine van Dexys (Dexys Midnight Runners). Dat album vond ik prima en ik vind dat The Undertow eenzelfde soort sfeer hebben, minus het hele feminisme gehalte. Met name heeft het stemgeluid van Joel Stoker veel raakvlakken met Dexys, maar ook de muzikale inkleuring kent zo zijn gelijkenissen. Uptempo, toegankelijk en lekker in het gehoor.
The Undertow krijgt nog niet veel aandacht en dat is naar mijn mening onterecht. Het album is hele prettige indiepop muziek en doet eigenlijk niet heel veel verkeerd. Joel Stoker bewijst met dit solo avontuur dat hij een artiest is met voldoende inspiratie en genoeg heeft om over te vertellen. Hij zal The Rifles waarschijnlijk in de komende jaren gewoon weer gaan voortzetten, maar dit sterke debuut mag door iedere Brit-pop liefhebber gehoord worden. Niets om over te klagen en ik heb hier dan ook alleen maar veel positiefs te melden. Misschien toch maar eens The Rifles een kans geven.
