Ik ben niet een heel grote fan van indie artiest John Calvin Abney, maar met zo’n mooie album cover is mijn interesse gewekt. Daarnaast doet John Moreland op de plaat mee en dat zorgt hier voor nog meer interesse. Na het luisteren van Tourist weet ik niet goed of ik dit goed of slecht moet vinden. En eigenlijk geldt dat voor alle platen van Abney.
Tourist is niet in een vaste studio opgenomen, maar door heel Amerika. John Calvin Abney besloot om in de lente van 2020 zijn appartement op te zeggen en door het land te gaan reizen. Met zijn portable-studio zorgde hij ervoor dat hij op elk moment van de dag muziek kon produceren. Abney reisde van San Francisco naar Austin, Texas en alles daartussenin en benutte zijn vrijheid en inspiratie om Tourist te produceren.
Omdat John Calvin Abney samenwerkt op de platen van John Moreland raakte ik in het verleden ook geïnteresseerd in Abney’s solo werk. Maar elke keer tijdens het luisteren kreeg ik een bepaalde verveeldheid over mij heen. Het raakte mij niet en ik haalde er geen plezier uit. Dat is geen kritiek op de productie, teksten en muziek, maar een gevoel.
Datzelfde gevoel krijg ik bij deze nieuwe plaat Tourist. De hele productie is tip top in orde, maar weer krijg ik een verveeld en lome indruk. Het is alsof je op vakantie bent en een hotel binnenwandelt met op de achtergrond muziek. Tourist kan prima dienen als het soort hotel achtergrondmuziek. Dat hoeft niet meteen een nadeel te zijn, maar voor mij is dat hier wel het geval.
Het feit dat John Moreland zo zijn aandeel heeft op Tourist maakt geen verschil. Overigens verleent Moreland niet zijn stem aan deze plaat, maar heeft vooral vanuit huis een aantal instrumentale onderdelen doorgestuurd om de plaat wat op te leuken. Klinkt interessant, maar dat brengt deze plaat niet naar een hoger niveau.
En eerlijk is eerlijk, het is niet slecht te noemen. Ook eerdere platen van John Calvin Abney zijn niet slecht te noemen en hebben zo hun momenten. Ook op Tourist zijn er hier en daar wat interessante melodieën en harmonieën te vinden en ook het zwoele stemgeluid van Abney ligt prettig in het gehoor. De album cover vind ik één van de mooiste covers van het jaar, alleen jammer dat de muziek kwalitatief wat achterblijft. Zoek je rustige muziek dan weet John Calvin Abney te leveren, maar het is wel aan te raden om met opperste concentratie te luisteren om niet je aandacht te verliezen.
Uitgebracht door Black Mesa Records
