Soms kom je artiesten tegen het lijf die je meerdere malen langs ziet komen, maar nooit de moeite neemt om te beluisteren. Country artiest Sam Outlaw prijsde een paar jaar geleden ene Lydia Luce aan en nam haar mee op zijn tour. Op social media deed Outlaw een oproep om Luce een kans te geven. Ze had toen net haar debuutplaat Azalea uit. Outlaw deed blijkbaar bij mij niet z’n best, want ik liet Luce links liggen.
Tot een paar weken geleden toen ik Luce zag opduiken met singles op Spotify en social media. Toch maar overgegaan om haar een kans te geven. En had ik Azalea toentertijd maar geluisterd. De laatste weken ben ik helemaal verslingerd aan Azalea en nu ook aan Dark River. Wat een prachtige muziek die in veel genres doet overvloeien. Een instrument komt nadrukkelijk naar voren en dat is de fiddle. Die kunnen er wat mij betreft niet genoeg zijn.
Lydia Luce werkt vanuit Nashville en toen ze net de finishing touch op Dark River legde kwam er een tornado die heel Nashville in rep en roer bracht met veel schade. Ook Luce haar huis. Dat was maart vorig jaar en wat volgde was de Corona pandemie. Dat hielp natuurlijk allemaal niet erg mee en pas vorige maand verscheen het eindproduct Dark River.
De plaat is geproduceerd door Jordan Lehining (Rodney Crowell, Kacey Musgraves) en zit vol met talloze genres van muziek. Zo heb je uptempo country & western nummer Leave Me Empty, maar schakelt ze makkelijk naar rock getinte tracks zoals Dark River en All the Time. Voor folk draait Lydia Luce ook haar hand niet om zoals op Tangled Love, wat overigens ook een beetje jazzy aanvoelt. Met Lydia Luce haar zwoele melancholische stem voert ze de nummers op Dark River perfect uit. Het is een stem die niet heel uniek is, maar heel goed past bij de muziek die ze maakt.
De nummers voelen eclectisch aan en er wordt veel gespeeld met verschillende instrumentatie. Vooral de eerder genoemde fiddle doet veel haar intreden. Al heel vroeg in Luce haar leven kwam ze in aanraking met dit instrument en heeft het zich helemaal eigen gemaakt. Je kan haar tegenwoordig wel een virtuoos noemen op fiddle-gebied. Uiterst plezierig om dit instrument in haar muziek terug te horen.
De kwaliteit en vakmanschap zit gewoon dik in orde op Dark River. Azalea is een erg sterk debuut en meestal is het moeilijk om zo’n debuut te evenaren. Maar Lydia Luce doet dat met Dark River in volle overtuiging. Zoals gezegd worden er verschillende genres aangedaan, maar dat is nergens storend. Lydia Luce behoudt daarnaast een soort van eigen geluid die overigens ook op Azalea te horen is.
Het is nog steeds spijtig dat ik Lydia Luce niet eerder op mijn radar heb gekregen. Toegegeven dat er veel muziek talenten opkomen binnen muziek zoals deze en het moeilijk is om alles te beluisteren. Gelukkig heb ik Lydia Luce uiteindelijk toch die kans gegeven, ondanks dat het een aantal jaren te laat is. Ze heeft een plekje verdiend in mijn artiestenlijst en de twee platen van Luce zullen nog regelmatig gedraaid worden dit jaar. Zoveel is wel zeker. (Tone Tree Music)
