De nieuwe releases beginnen zich weer op te stapelen en ik was verrast een aantal weken geleden om te zien dat Michael Johnathon weer van zich laat horen. Ik was vorig jaar redelijk positief over zijn album The Painter. Een album met de thematiek van Vincent van Gogh. Voor zijn nieuwe plaat Cosmic Banjo gooit hij een nieuw sausje over zijn album en dat is de banjo. Beste zet van Michael Johnathon.
Want laat de banjo nu net een van mijn favorieten instrumenten zijn om naar te luisteren. Met zo’n titel als Cosmic Banjo kan het dan ook niet verkeerd gaan. Michael Johnathon is naast muzikant ook auteur, toneelschrijver, schilder, componist en dat zullen nog een stuk meer disciplines zijn. Maar mij gaat het om de muziek en Michael Johnathon weet met Cosmic Banjo wederom te leveren.
Dat blijft toch altijd de verrassing als iemand zoveel verschillende disciplines heeft. Gaat dat niet ten kosten van de kwaliteit? Wat betreft de muziek op Cosmic Banjo is niet veel mis. Uiteraard staat de banjo centraal en daar is deze hele plaat omheen geproduceerd. Het banjo getokkel van Michael Johnathon is erg prettig te noemen en ook hier merk je dat hij dit instrument de baas is. Knap om naast bezig te zijn met zoveel andere dingen ook dit goed onder de knie te hebben.
Er is veel positiefs op te merken bij Cosmic Banjo. Je hebt dan ook genoeg afwisseling. Zo heb je een aantal instrumentale nummers er tussen zitten, een live nummer en zelfs gesproken woord in de vorm van banjo grapjes die Michael Johnathon leuk weet te vertellen. Toch halen die banjo grappen de vaart uit de muziek. Ook omdat Banjo-Jokes meer dan vijf minuten duurt. Een keer luisteren is leuk, maar niet meer dan dat.
De afwisseling uit zich ook in een instrumentale nummer zoals The Baghdad Breakdown. Zoals de titel al doet vermoeden komt dit nummer met een Midden-Oosten smaakje en varieert de boel een beetje. Michael Johnathon schuwt niet om nieuwe dingen proberen en dat siert hem. Dat pakt dus niet altijd even goed uit zoals die grappen, maar ook bij afsluiter Summertime. Dit pretendeert volgens mij als live nummer, maar opgenomen in een studio. Het publiek klinkt in ieder geval niet echt en komt te geforceerd over. Als nummer an sich is het overigens wel prima.
Michael Johnathon weet toch net zoals bij The Painter genoeg indruk te maken en een voldoende te scoren. Dit is iemand die buiten de hokjes durft te denken en zijn eigen passies omtovert tot muziek. Deed hij dat vorig jaar met het thema Vicent van Gogh, dit jaar is het de banjo. Alleen maar grote waardering voor Johnathon dat hij zijn eigen plan trekt. Het levert muziek op vanuit bevlogen passies en hart. Cosmic Banjo is opnieuw een voltreffer en ben dan ook benieuwd welk thema volgt.
Uitgebracht in eigen beheer
