Het eerste wat mij direct opvalt aan de muziek van Michael McDermott is hoe Bon Jovi het klinkt. Daar is naar mijn mening niets mis mee. Integendeel zelfs, St. Paul’s Boulevard luistert zoals Bon Jovi platen op een heerlijk manier weg en het doet je de tijd vergeten. Dat is knap aangezien dit album meer dan een uur duurt. Soms is het moeilijk om door albums van dit soort speelduur heen te komen, maar dat is hier niet het geval.
De associatie met Bon Jovi is snel genoeg gemaakt, maar Michael McDermott mag eigenlijk ook wel op zichzelf als muziek artiest staan. Hij maakt sinds de jaren negentig van vorige eeuw muziek en doet dat met overwegend succes. Er zijn genoeg loftuitingen over zijn de platen van muziekcritici en hij heeft door de jaren heen een vast plekje bemachtigd in het genre Amerikaanse heartland rock.
St. Pauls Boulevard is mijn eerste kennismaking met Michael McDermott. Het is een interessante eerste kennismaking. Ik vind de muziek bevlogen, creatief en een plezier om naar te luisteren. Dit is zo’n album dat vrij weinig verkeerd doet en veilig binnen de kaders kleurt. Soms hoeft muziek niet zo moeilijk te doen om goed te zijn. Deze Chicago muziek veteraan laat dat duidelijk met deze plaat blijken.
Michael McDermott produceerde deze plaat zoals verwacht in pandemie tijden. In zijn thuisstad Chicago ging hij samen met producer Steven Gillis aan de slag om dit grote project aan te pakken. Het klinkt allemaal heel erg als gladde rock. Je zou dat op een negatieve wijze kunnen benaderen, maar wat mij betreft weten McDermott en zijn mede muzikanten de juiste snaren op de de juiste manier te raken. Het is dan ook onder andere genieten van grootse gitaarrifs en een grauw stemgeluid.
Zelfs zegt Michael McDermott over deze plaat dat iedereen een plek heeft zoals St. Paul’s Boulevard. Een plek waar we leren over hartzeer, schaamte en de worstelingen met een plek in de wereld vinden. Ik vind het concept heel mooi hoe hij het brengt, maar dit album vind ik vooral heel geschikt om de muzikale klanken intensief in je op te nemen en genieten van de geweldige melodieën.
Besluit je St. Paul’s Boulevard eens te gaan luisteren dan moet je daar de tijd voor nemen. Zoals gezegd ben je meer dan een uur zoet met deze plaat. En eerlijk had ik vrij weinig moeite om de hele plaat uit te zitten. Vooral liefhebbers van heartland rock, of zoal je wilt soft rock zoals Bon Jovi, zullen met deze plaat van Michael McDermott in een warm bad terechtkomen. Ik kan met overtuiging vaststellen dat dit zelfs één van de betere rockplaten is van de afgelopen jaren. De grote Bon Jovi zal het zeer waarschijnlijk met mij eens zijn.
Uitgebracht door Pauper Sky Records
