Ray LaMontagne keert na uitstapjes in de psychedelica en rock met MONOVISION terug naar zijn roots. Roots waar hij wereldwijd bekend mee is geworden en op zijn nieuwe plaat doet hij het dunnetjes over. MONOVISION is een prachtige minimalistische plaat geworden. Fans krijgen waar voor hun geld met deze plaat en doet Ray LaMontagne weer schijnen in zijn oude en vertrouwde vorm van zijn begin carrière.
En back to basics staat letterlijk en figuurlijk centraal op MONOVISION. Het album is geschreven, geproduceerd en ingezongen door Ray LaMontagne himself en dat is te horen. De plaat heeft minimale instrumentatie vaak geleid door alleen een akoestische of elektrische gitaar. De stem waar Ray LaMontagne zo bekend mee is geworden is op MONOVISION in topconditie. Het is en blijft een zeer verslavende stem met af en toe dat rauwe randje. Uiteindelijk is het toch best knap dat deze man het hele album zelf in elkaar heeft weten te knutselen. Tekenend dat het zelfvertrouwen groot is en hij het ook alleen af kan.
Alhoewel Ray LaMontange met Supernova (2014), Ouroboros (2016) en Part of the Light (2018) platen produceerden die invloeden uit de rock en psychedelica haalden is hij met MONOVISION helemaal terug in de beginperiode van zijn carrière. De folk en roots periode zogezegd. Vergelijkingen met zijn ultieme en bijna perfecte plaat Till the Sun Turns Black (2006) zijn dan ook snel gemaakt. Alhoewel ik moet zeggen dat Till the Sun Turns Black meer pieken heeft is MONOVISION over de gehele linie erg sterk. Geen standout tracks, maar een plaat die een mooie subtiele flow heeft en boeit tot het einde.
Er zijn af en toe wat invloeden van andere artiesten te horen. Zo heeft het nummer Strong Enough sterke connecties met Creedence Clearwater Revival. Maar over het algemeen houdt Ray LaMontagne de muziek op MONOVISION dicht bij zichzelf. Zoals eerder aangegeven doet het denken aan de folk en roots periode van Till the Sun Turns Black en in iets mindere mate aan debuut Trouble (2004).
Tot slot kan ik niet anders zeggen dat Ray LaMontagne het weer heeft geflikt. Een plaat die misschien wat tijd nodig heeft en meerdere keren zou moeten worden beluisterd. Per luisterbeurt wordt MONOVISION beter en beter. Liefst met een koptelefoon zodat er geen afleidingen zijn en je volledig op kan gaan in deze prachtige muziek.
Als je nog niet bekend bent met de muziek van Ray LaMontagne kan het in het begin misschien wat saai overkomen. Hou vol en je wordt absoluut beloond. Het is muziek die tijd en aandacht nodig heeft. Als je eenmaal helemaal om bent heb je een schat aan muziek te ontdekken met eerder genoemde albums van deze intrigerende artiest.
