De beloftes van Sturgill Simpson om dit jaar twee Bluegrass albums uit te brengen zijn ingelost. In juni deed hij deze aankondiging tijdens een livestream. Soms moet je dit soort teksten met een korreltje zout nemen, maar Sturgill is een man van zijn woord en zomaar opeens was daar in oktober Cuttin’ Grass, Vol. 1. Samen met een selectie van de beste Bluegrass muzikanten kregen we een mix uit het oeuvre van Sturgill Simpson in Bluegrass-stijl. En begin december kregen we, zoals beloofd, volume 2 (Cowboy Arms sessions).
En ook voor dit tweede deel zijn dezelfde muzikanten betrokken. Zo hebben we onder andere Sierra Hull op de mandoline, Stuart Duncan op de fiddle en Scott Vestal op de banjo. Voor de rest is er eigenlijk niet veel veranderd, alleen dat de nummers wellicht nog iets beter zijn. Dit tweede deel is daarnaast een stuk korter en tikt net onder de 40 minuten aan. Op volume 1 ontbrak veel van het album Sailor’s Guide to Earth, maar wordt hier volledig goed gemaakt.
Welcome to Earth (Pollywog), Brace for Impact (Live a Little), Keep it Between the Lines en meer van het Grammy winnende album Sailor’s Guide to Earth zijn in Bluegrass vorm aanwezig. Maar ook twee nummers van Simpson’s vorige band Sunday Valley genaamd Tennessee en Jesus Boogie doen hun intreden. Zeker Jesus Boogie is een aangename toevoeging van een toch wat onbekende periode in de muziekcarrière van Simpson.
Als verrassing tovert Sturgill Simpson nog even een nummer uit de hoge hoed die hij samen met country legende en de inmiddels overleden Merle Haggard heeft geschreven. Hobo Cartoon is de naam en tevens de afsluiter van dit deel. Het nummer doet terugverlangen naar de jaren 20 en 30 van vorige eeuw toen country muziek nog in de kinderschoenen stond. Father of country music Jimmie Rodgers wordt aangehaald alsmede Bing Crosby. Een fijne afsluiter die de status en serieusheid van dit project alleen maar in waarde doet stijgen.
Sturgill Simpson mag in de media een grote mond hebben en alles en iedereen tegenwerken. Op muzikaal gebied levert hij vakwerk af. Begonnen als solo artiest met twee top country platen verbreedde hij zich met Sailor’s Guide to Earth naar een soort Americana geluid. In 2019 maakte hij met Sound & Fury een volwaardig rock album dat genomineerd is voor een Grammy. En dit jaar terug naar de roots met twee knappe Bluegrass platen. Maar boven alles staat kwaliteit voorop en Sturgill Simpson levert dat meer dan behoorlijk. Wat mij betreft ben je dan een groot artiest en tellen de randzaken minder mee. Hij laat op dit moment vooral de muziek spreken. Dat is uiteindelijk het enige wat telt.
