Liefhebbers van Britse pop muziek zullen vast Richard Hawley kennen. Hij speelde in het verleden als gitarist in populaire Britse bands zoals Longpigs en Pulp. Maar inmiddels heeft hij een lange carrière als solo artiest waarvan zijn albums veel waardering krijgen. Ook het nieuwe album In This City They Call You Love krijgt inmiddels lovende kritieken en ik sta er niet heel raar van te kijken.
Ik ben niet bekend met Richard Hawley, maar wat ik heb begrepen is dat ieder album een andere stijl heeft. Ook staat hij bekend als een crooner, wat betekent dat de liedjes heel traag en in alle rust gebracht worden. Als ik luister naar In This City They Call You Love dan krijg ik inderdaad dat gevoel. De zang brengt veel rust, alhoewel sommige liedjes ook wat steviger van aard zijn.
Vandaar dat de balans aanwezig is op In This City They Call You Love. Richard Hawley weet op sommige momenten gas te geven en aardig te rocken. Zo hoor je af en toe wat zwaardere gitaren om de muziek dynamischer te maken. Maar waar Richard Hawley naar mijn mening het meest in excelleert zijn de trage songs. Fantastisch luisterervaring en brengt het niveau omhoog.
Richard Hawley is zoals gezegd een zeer gewaardeerde artiest in Groot-Brittannië. Ik ken hem dus niet, maar hij werkte in het verleden samen met populaire bands zoals Elbow en Arctic Monkeys. Dat laatste is niet heel vreemd, want net zoals Richard Hawley komen ook de aapjes uit Sheffield. Duidelijk dat Richard Hawley een enorme staat van dienst heeft en weet waar hij mee bezig is.
Het feit is dat In This City They Call You Love alweer het negende album van Richard Hawley is. Maar dat betekent niet dat dit album even snel in elkaar geflanst is. De productie is voortreffelijk en er is veel aandacht besteed aan kleine details. De muzikanten waar Richard Hawley in de studio mee samenwerkt zijn vakmensen en weten precies hoe een goed liedje hoort te klinken.
Dit nieuwe album krijgt in de Britse media al veel lovende kritieken en ik verbaas mij er allerminst over. In This City They Call You Love is simpelweg een hele fijne muzikale trip. De muziek is variërend en dat is wat mij zo aanspreekt. Er zijn veel rustpunten aanwezig, maar ook weet Richard Hawley op momenten zijn verleden in rock bandjes erbij te pakken en aardig kracht te geven. Ik ben overtuigd van deze crooner en het album scoort hier een nette voldoende.
