Sommige artiesten houden van verandering. Elk album een andere muziekstijl om als artiest te blijven verbeteren. Maar je hebt ook artiesten die ervan houden om hetzelfde te blijven. Geen verandering, maar elk album in een iets ander jasje. Roo Panes heeft succes met zijn muziekstijl dus hij zal zich afvragen waarom veranderen als het zo goed gaat? Het nieuwe album The Summer Isles is wederom in dezelfde muziekstijl als zijn vorige platen en daar is helemaal niets mis mee.
Roo Panes is een Engelse singer songwriter en maakt nu al aardig wat jaren muziek. Dat doet hij dus met succes en zijn albums worden gretig opgepakt door muziekliefhebbers. Met name scoort hij goed bij jonge vrouwen, stelletjes en andere zachte zielen. Zijn muziek is dan ook heel rustig van aard en om heerlijk mee weg te dromen naar verre oorden.
Als je naar The Summer Isles luistert dan zal je begrijpen waarom hij zo goed scoort bij een jong publiek. Ideale singer songwriter liedjes voor jonge stelletjes die net voor het eerst naar een land gaan zoals Bali of Thailand. En dan met z’n allen in de rij gaan staan om een foto te maken van de zoveelste waterval of de zoveelste tempel. Herinneringen maken is waar het tegenwoordig allemaal om te doen is.
De muziek van Roo Panes laat je dan ook verlangen om op avontuur te gaan en verre reizen te maken. Ook The Summer Isles is zo’n album geworden. Het klinkt allemaal heel natuurlijk en organisch. Niet heel veel anders dus dan zijn eerdere platen, maar de formule van dit soort “beauty songs” werkt aanstekelijk en effectief.
Het instrumentengebruik is dan ook wederom heerlijk licht als een veertje. Als je van zachte muziek houdt dan kun je met Roo Panes niet stuk. The Summer Isles wordt op een heerlijke wijze ingekleurd met piano’s, strijkers, akoestische gitaren en blazers. De muziek is geweldig om naar te luisteren en ik moet eerlijk bekennen dat het na zoveel albums nog niet heel erg verveelt.
Zoals Roo Panes zelf aangeeft blijft hij dit soort mooie liedjes schrijven. En geef hem eens ongelijk. Hij merkt dat hij een bepaalde niche aanspreekt met zijn muziek en veranderen is niet nodig. The Summer Isles is wat dat betreft wederom een mooi kunststukje, maar naar mijn mening had het wel iets korter gekund. Dit soort albums vind ik voor dertig of veertig minuten heel mooi om naar te luisteren, maar bijna een uur is iets teveel van het goede. Niet te veel klagen want uiteindelijk klinkt het toch allemaal weer prachtig.
