Bij de recensie van debuut EP So Far, So Good was ik redelijk enthousiast over duo Sam & Julia. Een EP die allerlei genres in de mix wist te gooien. Country, folk en een beetje roots. Het was prima vertoeven en So Far, So Good heeft dan ook een lange tijd opgestaan. De eerste single van nieuwe plaat Something Somewhere is One Man Show en liet een verandering van geluid horen. Meer indie georiënteerd. Dat was jammer, maar ik had hoop dat er op deze debuutplaat nog iets van country te horen zou zijn.
Die hoop werd levendig gehouden met het feit dat Tim Knol op Something Somewhere medeproducer is. Knol is toch een van de bekendere artiesten die genoeg country in zich heeft en dat durft te uiten. One Man Show was dus weinig country aan en schakelt volledig over naar indie pop. Terwijl One Man Show het laatste nummer op de plaat is zijn er nog 10 andere nummers die kans maken. Maar ook hier niets van country of zelfs Americana.
Zelf beschrijven Sam & Julia hun nieuwe plaat als een kruising van Wilco en Phoebe Bridgers. Mooie vergelijkingen en waarschijnlijk hebben ze daar wel gelijk in. Het melancholische van Bridgers wordt afgewisseld met het sobere van Wilco. De vraag of je als country luisteraar veel met Something Somewhere kan is moeilijk te beantwoorden. Er zitten momenten in waar je echt even opveert zoals de excentrieke opener en relaxte Easy. Ook single Crying at the Zoo is een lichtpuntje. Maar country gerelateerd? Nee, helaas niet. Je moet echt een bredere smaak hebben die ook naar indie dwaalt om iets uit Something Somewhere te halen.
Of het een artistieke keuze is, of dat het vanuit een commercieel standpunt is gedaan is dat weet ik niet. Maar de stap om een volledige country plaat te maken is niet gezet. Misschien heeft EP So Far, So Good toch niet het gewenste effect gehad en hebben Sam & Julia besloten om mee te liften op de indie trein. En dat wint toch langzamerhand terrein in Nederland en er is een grote markt voor.
Somewhere Something is desalniettemin een Nederlands product en dat moeten we koesteren. Er zijn niet veel Nederlandse artiesten die muziek maken zoals Sam & Julia. De hoop dat de lijn van So Far, So Good werd doorgezet was misschien een beetje wishful thinking. Indie is wat het is. De hoop is nu gevestigd op een nieuwe plaat van Tim Knol, Mercy John die gaat uithalen en misschien dat JW Roy nog zijn country licht kan gaan schijnen. Niets ten nadelen van Somewhere Something, want het is en blijft een uitstekende indie pop plaat. (I Love My Label)
Uitgebracht door I Love My Label
