Sinds Steve Dawson in 2013 verhuisd is naar Nashville heeft hij zichzelf tot het maximale ontplooid. Niet alleen is hij liedjessmid, maar ook componist, producer en label eigenaar van Black Hen Music. Vooral de Corona pandemie was een erg creatieve periode voor deze man uit Vancouver en er staan voor het jaar 2022 een aantal albums klaar om uit te brengen. Gone, Long Gone is de eerste.
Steve Dawson kwam mij tot voor kort niet bekend voor, maar hij is erg betrokken in de Amerikaanse music-biz. Zo had hij zijn aandeel in populaire band Birds of Chicago en mag werken met veel vakkundige mensen in het vak. Inmiddels brengt Dawson al een tijdje solo platen uit en is erg druk met van alles. Ondanks dat hij op verschillende vlakken erg actief is, lijdt dit niet aan de kwaliteit van de muziek.
Dat is duidelijk te horen aan Gone, Long Gone. Alles klinkt als een klok en dit is muziek dat het label Americana naar mijn mening met trots mag dragen. Het is een eclectische plaat en je hoort van alles een beetje terug. Zo combineert Steve Dawson genres zoals blues, soul, country en folk en brengt het samen tot één geweldige luisterervaring.
Er valt duidelijk genoeg te genieten op Gone, Long Gone en de hoogtepunten volgen elkaar op. Zo heb je het dreigende Bad Omen, het zomerliedje en titelnummer Gone, Lone Gone, de Hawaiianse instrumental Kulaniapia Walt en de lekker in het gehoor liggende Ooh La La. Dit zijn noemenswaardige nummers op de plaat, maar de rest doet er niet veel voor onder.
Als je de band Birds of Chicago leest dan moet je denken aan Allison Russell. Ze is onderdeel van de band en maakte vorige jaar een geweldig start als solo artiest met debuutplaat Outside Child. Overigens heeft ze drie Grammy nominaties op zak. Allison Russell hoor je ook op Gone, Long Gone en dat verrijkt de plaat zonder meer. Alhoewel het zachte achtergrond vocals zijn vind ik dit van zeer toegevoegde waarde. De stem van Russell is vol met soul en dat past goed bij deze plaat.
Ja, ik ben erg tevreden met Gone, Long Gone. Het heeft voor Steve Dawson zes jaar moeten duren voordat hij nieuwe muziek uitbrengt. Maar ik kan met genoeg overtuiging zeggen dat hij met deze plaat een geweldige prestatie neerzet. Je luistert de plaat met gemak uit en de muziek is kwalitatief van erg hoog niveau. Muziek moet je bewegen en Steve Dawson doet dat op een manier zoals maar weinigen dat kunnen. Klinkt erg groots, maar met Gone, Long Gone ontkom ik er niet aan. Oordeel zelf zou ik zeggen.
Uitgebracht door Black Hen Music
