Je kunt van alles vinden van de pandemie, maar dat er veel creativiteit uit is ontstaan valt niet te ontkennen. Creativiteit in allerlei soorten vormen en veel mensen heb de tijd gekregen om te bepalen wat ze echt leuk vinden in het leven. Tijdens deze pandemie is er een nieuwe band uit Boston ontstaan genaamd The Remittance Men. Met debuutalbum Scroundrels, Dreams & Second Sons geven ze gelijk hun visitekaartje af.
Deze Americana band weet waar ze mee bezig zijn en dat hoor je aan deze plaat. Front-man Tom Robertson kent zijn geschiedenis en weet dat heel mooi om te toveren naar song lyrics. Naast dat het erg interessante verhalen zijn op deze plaat is de muzikale inkleuring naar mijn mening nog een stuk interessanter.
Interessant in de zin dat er veel gebeurt. Je hoort een prachtige blend aan allerlei instrumenten. Van drums en akoestische gitaren tot fiddles en pedal steels. The Remittance Men zetten hoog in en bereiken een prachtig geluid vol met details en allerlei andere accenten. Het is 10 nummers lang volkomen genieten en er wordt geen gas terug genomen.
Voor Scroundrels, Dreamers & Second Sons zijn er twee covers aangenomen en wat mij betreft succesvol. Het gaat om Tom Petty’s Down South en Tim Gearan’s Nobody. Leuk dat The Remittance Men ook zijn klassiekers kent en het maakt deze plaat nog aangenamer. Toch gaat mijn voorkeur uit naar de eigen schrijfsels van Robertson en zouden zeker niet misplaatst zijn op albums van gevestigde Americana artiesten van dit moment.
Dat Tom Robertson weet hoe je een liedje moet schrijven dat wordt gelijk al duidelijk. Maar hij weet ook hoe je een liedje moet inzingen. Met zijn grauwe stem kleurt hij de hele plaat machtig mooi in en doet bij wijle denken aan BJ Barham van American Aquarium. Een vergelijking dat voor mij gelijk al duidelijk wordt na de eerste tonen van Scroundrels, Dreamers & Second Sons.
Tot zover gaat het allemaal goed. Is er dan helemaal niets op aan te merken bij deze plaat? Het enige wat ik kan bedenken is hoe The Remittance Men zijn muziek aan de man wil brengen? De release stond op 25 maart, maar er is helemaal niets te vinden op Spotify. Dat vind ik vreemd, want dat mag naar mijn inziens niet ontbreken als je tegenwoordig een album uitbrengt.
Hoe je dit album moet beluisteren is even goed zoeken en misschien zelfs fysiek aanschaffen. Maar ik kan met de overtuiging zeggen dat je niet misgrijpt besluit je dit album een kans te geven. Gewoon beresterke muziek, vol en divers geluid en prachtige vocals maken van Scroundrels, Dreamers en Second Sons een meer dan gedenkwaardige plaat. Hopelijk dat het team achter deze band de knop van streamingplatformen aanzet zodat iedereen deze muziek kan luisteren. Nogmaals, de pandemie kent ook z’n goede momenten en The Remittance Men is daar zonder twijfel het bewijs van is.
edit 3-4-2022: Scroundrels, Dreamers en Second Sons is via Bandcamp (klik hier) beschikbaar en later dit jaar via stream platformen.
Uitgebracht door Blonde on the Tracks Records
