The Roamers debuteerden vorige week met een titelloze plaat, maar staan in principe gewoon aan het begin van een nieuw hoofdstuk. Ik noem het een nieuw hoofdstuk, want alle bandleden zijn veteranen binnen de Los Angeles muziek scene. Onder leiding van bassist en singer-songwriter Matt Rice laten ze kwaliteit songs horen waarmee te concurreren valt.
De band is vorig jaar ontstaan tijdens het spelen van een aantal shows. Het beviel de mannen zo goed dat er serieus gewerkt werd aan wat songs. Matt Rice begon in eerste instantie met het schrijven en ging vervolgens de studio in om samen met zijn maten muziek te maken. The Roamers kan dan ook gezien worden als een rijk samenwerkingsproject.
Het eerste nummer Playboy hakt er gelijk al lekker in. Als je van dat nummer niet vrolijk wordt, dan weet ik het ook niet. Heerlijk gitaarspel en een beste binnenkomer. Ook de rest van songs op het album weten een prima indruk te maken. De instrumentatie is professioneel en je hoort dat The Roamers ervaren mannen zijn met een grote passie voor het muziek vak.
Wat voor genre moeten we The Roamers definiëren? Als je zo luistert naar dit album, dan is het lastig om een label te geven. De muziek bevat van alles een beetje wat. Sommige songs weten heel lekker te swingen, noem het country boogie. Maar ook zijn er songs waar je moet denken aan alternatieve country of roots rock. Americana is naar mijn mening een veilige keuze om de muziek aan te duiden.
Wat voor genre het is maakt ook niet heel veel uit. The Roamers doen waar ze gelukkig van worden en dat hoor je aan dit album. Zowel Matt Rice als zijn kameraden doen het trucje al jaren en weten hun plezier en ervaring goed over te brengen in de songs. Het album is een prettige luistertrip waar je alleen maar positieve vibes van krijgt. Lang leven de muziek.
The Roamers bewegen zich vooralsnog alleen door de Los Angeles muziekscene. Dat doen ze al jaren en daar lijkt weinig verandering in te komen. Reizen naar het buitenland of andere delen van Amerika zit er niet echt in. Ze voelen zich goed waar ze zich momenteel bevinden en daar is niets mis mee. Als liefhebber van kwaliteit Americana muziek kan je dit album zonder problemen eens opzetten. Gewoon een goede tijd beleven, niets meer niets minder.
