Vincent Neil Emerson kan gezien worden als een van de meest veelbelovende hedendaagse country artiesten uit Texas. Met album Fried Chicken and Evil Women uit 2019 maakte hij een prachtig debuut. Vergelijkingen met Guy Clark, Townes van Zandt en Steve Earle waren snel gemaakt. Dit debuutalbum zorgde ervoor dat hij in Amerika, maar ook in Europa, een naam werd om rekening mee te houden. Dit jaar is hij terug met het altijd moeilijke tweede album, die heel toepasselijk Vincent Neil Emerson heet.
En op deze plaat staat vooral Vincent Neil Emerson zelf centraal. Daar bedoel ik mee dat de nummers sober zijn ingekleurd, vaak akoestisch en minimalistisch aandoen. Niet dat het helemaal kleurloos is, want je hoort wat fiddle terug en af en toe fluitklanken. Zelfs western swing tinten komen langs. Maar vooral Vincent Neil Emerson is de ster van dit album.
Die subtiele inkleuring van details wordt verzorgd door niemand minder dan Rodney Crowell. Crowell werd in de jaren 70 bekend in het country circuit en is sindsdien niet uit het veld te slaan. Beter gezegd komt hij in juli met zijn 18e studioplaat. Je hoort dat Emerson een sterke zet heeft gezet om Crowell te benoemen als producer, want daardoor klinkt deze plaat professioneel, vakkundig en buitengewoon genietbaar. Ondanks dat dit album uitermate geschikt is voor een akoestische invulling met alleen een gitaar.
Ook aardig om te vermelden is dat deze plaat op het La Honda label is verschenen. Op het eerste gezicht niet heel bijzonder, maar als je nagaat welke artiesten in het artiestenbestand zitten merk je dat La Honda voor kwaliteit gaat. Ik noem een Colter Wall, Local Honeys en Riddy Arman. Daarnaast heeft Vincent Neil Emerson La Honda mede opgericht. Een label om dus in de gaten te houden.
Je kan verwachten dat Vincent Neil Emerson met deze plaat gaat door breken bij een breder publiek. Mainstream is het allerminst, maar alles straalt authenticiteit uit. Country over het algemeen gaat steeds meer terug naar de roots en steeds meer country luisteraars verlangen daar ook naar. Emerson speelt hier perfect op in met zijn tweede plaat. Deze muziek brengt je naar de ruige vlaktes van Texas waarbij je ronddwaalt op je paard en het cowboyleven tot je neemt.
Uiteindelijk heeft Vincent Neil Emerson met zijn nieuwe plaat de twijfels weggenomen om hem als een eendagsvlieg te zien. Hij maakt de verwachtingen helemaal waar en levert kwaliteit met deze plaat. Dat is niet makkelijk in een steeds grotere markt voor alternatieve country muziek. Maar hij doet het. Met wat hulp van Rodney Crowell die de muziek voorziet van subtiele details en accenten. Het is vooral Emerson die schijnt met zijn interessante verhaalvertelling en pure country stem. Dit is een blijvertje die een rooskleurige toekomst voor zich heeft. (La Honda Records)
