Oklahoma native Zach Bryan komt een jaar na zijn veelgeprezen debuut DeAnn met opvolger Elisabeth. Zijn naam geƫxplodeerd na het uitbrengen van DeAnn vormt Elisabeth dezelfde basis als die van het debuut. Het enige verschil is dat Elisabeth 25 minuten langer duurt. Het album tikt meer dan een uur aan en de muziek is wederom minimalistisch en akoestisch gehouden.
Was dit minimalisme te verwachten? Alleen een akoestische gitaar met Zach Bryan op de voorgrond? Eigenlijk niet. Want na het uitbrengen van DeAnn in 2019 was Nashville er als de kippen bij om deze huis tuin en keuken artiest te strikken. Booking agencies, platenlabels, producers, ze sprongen er boven op. Zach Bryan werd zelfs gezien met top producer Dave Cobb. Verwachtingen waren dus ook dat het volgende album qua instrumentatie een sonere en rijker geluid zou hebben. Elisabeth is alles behalve dat geworden.
Het nieuwe album luistert wederom lekker weg, maar ik bespeur bij mij zelf toch een bepaalde mate van verzadiging. We hebben het allemaal al gehoord op DeAnn en de zwierigheid is er vanaf. Het is absoluut niet slecht. Het is puur een akoestisch album geworden. Ja, er is op Elisabeth toch wat meer moeite gedaan dan alleen een akoestische gitaar, maar dat extra geluid (voornamelijk drums) is te verwaarlozen en bijna nergens expliciet te horen.
Desalniettemin is het niet eerlijk om dit album te vergelijken met de productie die we kennen uit professionele opnamestudio’s. Elisabeth is net zoals DeAnn opgenomen op een laptop dus vanuit dat standpunt is dat begrijpelijk. Maar Zach Bryan heeft iets te vertellen en raakt bij mensen de juiste snaar. Het debuut DeAnn heeft miljoenen streams op Spotify en Elisabeth gaat ook die richting op.
Misschien is Elisabeth een truc geweest vanuit het grote Nashville. Een poging om de authenticiteit en momentum van Zach Bryan te behouden. Er is al wel door Bryan aangekondigd dat zijn volgende album een hogere productiewaarde krijgt. Dat maakt het extra interessant. Kan hij de kwaliteit van zijn verhalen een mooie omlijsting geven met rijke instrumentatie? Dat is afwachten. Tot die tijd moeten we het doen met twee prima akoestische albums.