Donkere folkachtige Americana noir muziek. Dat is hoe de muziek van Gill Landry kan worden omschreven. Niet te beluisteren op een zonnige zomerdag, maar voor thuis, alleen en in de avond met koptelefoon op. Dan komt de muziek van Landry het best tot zijn recht. En dat is dan ook deze maand het juiste moment om dit album een kans te geven. Met regenachtig en koud weer weet de muziek van Gill Landry je wel te verwarmen.
Teruggetrokken in een klein kustplaatsje in West-Frankrijk werd Skeleton at the Banquet geschreven. Het nieuwe album doet niet veel nieuws onder de zon. Het is geheel in de lijn van verwachting na het prachtige Love Rides a Dark Horse. De melancholie spat weer uit de speakers. Er staan een paar hele mooie nummers zoals A Different Tune, The Place They Call Home en Angeline. Het zijn nummers die een welkome toevoeging zijn aan het oeuvre van Landry.
Gill Landry is een oud bandlid van Old Crow Medicine Show. Die band was misschien iets te enthousiast van geest voor Landry met zijn opbeurende Bluegrass muziek. De solo carrière en albums van Landry kleuren toch meer donker en melancholisch. Dat doet hij met een zware en lage stem, maar dus ook met de muzikale inkleuring.
Met Skeleton at the Banquet kiest Landry nog meer een donkere richting op. Het is allemaal tergend mooi, maar soms ook zwaar op de maag. Waren zijn vorige albums Gill Landry (2015) en Love Rides a Dark Horse (2017) nog iets lichter van kleur, met deze plaat waan je je in de 19e eeuw van een typisch donker Amerikaans country en western stadje. Pak er een glas sterke drank bij en geef je over aan deze intrigerende muziek.
Want dat is waar Gill Landry goed in is. Een bepaalde sfeer neerzetten en je volledig meenemen in zijn verhaal. Verhalen met een donkere setting, maar tegelijk verhalen van liefde en hoop. Landry is inmiddels ervaren genoeg om de luisteraar te bespelen. Met gebruik van veel fiddles, die snijdend effectief en een lust voor het oor zijn. Maar ook subtiele pedal steel klanken en gitaren maken van Skeleton at the Banquet een rijk en beeldend album.
Ja, het is een smaakkwestie. Niet iedereen is te porren voor zo’n zwaarmoedig album. Maar als je van rustgevende, en een tikkeltje depressieve, muziek houdt dan is Gill Landry’s Skeleton at the Banquet de juiste keuze. En als dit album je eenmaal ligt pak dan ook gelijk zijn albums Gill Landry en Love Rides a Dark Horse mee. Het is allemaal simpel gezegd prachtige donkere filmische Americana muziek van de hoogste plank.
