Het album Tides of a Teardrop van Mandolin Orange stamt alweer uit 2019. Genoeg tijd voor een nieuwe plaat uit te brengen dit jaar, nietwaar? Waarschijnlijk hebben Andrew Marlin en Emily Frantz van Mandolin Orange vorig jaar veel gewerkt aan nieuwe muziek. Maar onverwachts kondigde Marlin recent onder zijn eigen naam twee instrumentale albums aan. Witching Hour kwam 5 februari uit en Fable & Fire volgt op 19 februari.
Marlin is niet onbekend met het uitbrengen van solo albums. Dat deed hij namelijk al eerder in 2018 met Buried In a Cape. Dat was ook een instrumentale plaat die redelijk succesvol was. Dus het is eigenlijk logisch om daar een vervolg aan te geven. Daarbij komt dat Marlin en Frantz samen een gezin hebben, dus af en toe afstand van elkaar doen doet goed.
Resultaat van de vrije tijd van Marlin zijn twee nieuwe platen. Om gelijk al met de deur in huis te vallen: het moet je ding zijn. De echte country / Bluegrass liefhebber gaat hier van genieten, maar als “normale” luisteraar verwacht je zang bij muziek. Witching Hour is volledig instrumentaal. Kleine kanttekening dat bij Hawk Is a Mule de titel een aantal keer uitgesproken wordt. Maar voor de rest dus alleen maar fiddles, mandoline, gitaren en bass.
Dat wordt gedaan zonder fiddle speelster Emily Frantz. De fiddle op Witching Hour wordt overgenomen door Christian Sedelmyer. Daarnaast heb je Marlin op de mandoline, Josh Oliver op gitaar en Clint Mullican op bass. Het is op deze plaat een dynamisch kwartet die elkaar perfect aanvoelen. De mandoline en fiddle zijn zeer dominant en worden bespeeld door ware virtuozen. Het is vanaf opener Fireflies and Fairydust een groot magisch spel waarbij je zelf je verbeelding moet gebruiken om er een verhaal bij te verzinnen. Alleen de titelnamen tellen mee.
Witching Hour is opgenomen in the Butcher Shoppe in Nashville. Waar hebben we die naam recent eerder gehoord? Juist, bij Sturgill Simpson’s Cuttin’ Grass volumes van vorig jaar. Die Bluegrass album waren van erg hoog niveau. Ook Witching Hour tikt dit niveau makkelijk aan alhoewel er dus geen zang te horen is. Op een andere manier blinkt dit album uit. Er is duidelijk met veel precisie en liefde gewerkt aan dit project. De kwaliteit van de instrumentenspel van Witching Hour is erg sterk ondanks het gebrek aan zang.
Dus nogmaals, dat moet je wel liggen. Voor Bluegrass liefhebbers is Witching Hour sowieso aan te raden. Die zouden luisterervaring moeten hebben met instrumentale muziek. Voor diegene die nieuwsgierig is geraakt zou ik Witching Hour met een goede koptelefoon aanraden. Daarnaast is dit soort muziek perfect bij winterse dagen. Verwarming aan, hete kop thee, koptelefoon op en afspelen maar. Witching Hour stelt hierbij zeker niet teleur. Over een week het vervolg met Fable & Fire. Kan niet misgaan zou ik zeggen. (Tanyard Branch Music / Thirty Tigers)
