Spencer Burton is wat ze noemen een echte troubadour. Deze ras country artiest uit de Canadese staat Ontario maakte naam met de band Attack in Black. De band zou je kunnen kennen van inmiddels groot muzikant Daniel Romano. Romano was hier de frontman van. Burton zorgde in Attack in Black voor de backing vocals en gitaar. Ze zijn inmiddels gestopt met muziek maken en ieder jaagt zijn eigen dromen achterna. Romano is dat op z’n zachts gezegd redelijk goed gelukt, maar ook Spencer Burton timmert aardig aan de weg. Coyote heet zijn nieuwe album.
Hoewel Romano de laatste jaren van country naar rock springt en alles wat daar tussenin zit, houdt Spencer Burton het geheel country. Dat is ook het uiteindelijke resultaat van zijn nieuwe plaat. Coyote manoeuvreert zich gemakkelijk tussen hedendaagse country muziek. Country muziek an sich speelt zich voornamelijk af in Amerika, maar in Canada wordt dit genre steeds urgenter.
Ik besprak eerder op deze website al artiesten zoals Colter Wall, Whitney Rose en Corb Lund. Allemaal van Canadese afkomst. Spencer Burton kan prima aan dit rijtje toegevoegd worden. Zijn muziek op Coyote sprankelt, danst en bovenal is van kwaliteit meetbaar met Amerikaanse standaarden.
Country is op Coyote de centrale focus, maar Spencer Burton leent af en toe ook wat van gospel. Het zijn fijne details, maar op verschillende nummers zijn kerkelijke gospelkoortjes te horen die de plaat een soulvolle gloed meegeven. Het zit er toegegeven niet zo dik bovenop en is vooral een gelikte bijkomstigheid.
Je vliegt door het album heen en je komt snel aan bij het laatste nummer Human Touch. Is dit een verwijzing naar een van de albums van Daniel Romano? Zou kunnen. Desalniettemin is deze afsluiter een vreemde eend in de bijt op Coyote. Het is zo’n beetje het enige rustpunt op de plaat en toont een gevoelige en intieme Spencer Burton. Fijne afsluiter en het vraagt om dit album opnieuw af te spelen.
Spencer Burton was mij voordat ik Coyote beluisterde nog geheel onbekend. Maar ik ben zeer tevreden met dit album en is naar mijn weten vooralsnog een onontdekt pareltje. Het is Canadese country muziek van hoog niveau en voegt zich qua muziek makkelijk naast de country muziek van zijn vriend Daniel Romano. Moet ik wel zeggen dat Romano een stuk meer experimenteert met zijn muziek en dat Burton het netjes country houdt. En van dat laatste gaat mij voorkeur toch meer naar uit.
Spencer Burton toont met Coyote zijn klasse en laat blijken geheel op eigen kracht zijn koers te kunnen varen. Geen gehannes, maar een country plaat door en door. Misschien is het nog te vroeg om deze plaat te nomineren voor een eindejaarslijstje. Daar heeft het nog meer luisterbeurten voor nodig. Dat deze Canadese troubadour een geweldig muzikaal product heeft afgeleverd daar bestaat geen twijfel over mogelijk. (Still Records)
