Hoe vaak deze nieuwe plaat van The Slow Show hier heeft opgestaan is op geen hand te tellen. De muziek dat de groep uit Manchester weet te produceren heeft een bepaalde aantrekkingskracht. Het zal waarschijnlijk komen door de melancholie die The Slow Show keer op keer met elk nieuw album op perfecte wijze weet te bespelen. Still Life is daar opnieuw het bewijs van en ik kan er geen genoeg van krijgen.
Doen ze iets heel anders dan de vorige platen? In principe niet, al hoor je wel weer een bepaalde ontwikkeling binnen het geluid, al is het minimaal. De kenmerkende pianoklanken zijn wederom aanwezig en natuurlijk de stem van Rob Goodwin. Het is een stem die je moet liggen, zwaar. Je hoort op Still Life dat Goodwin wel probeert af en toe de hoge tonen te pakken. Dat lukt niet altijd, maar het zorgt wel voor prachtige breekbare klanken die je niet op eerdere platen hoorden.
Met bands zoals The Slow Show blijft het altijd de vraag of ze met elke nieuwe plaat iets interessants weten te brengen. Je zou verwachten dat bij derde plaat Lust and Learn het niet beter kon, maar Still Life weet het met gemak te overtreffen. Deze band blijft een bepaalde creativiteit in hun muziek houden die maar niet af wil zwakken. Dat is op z’n minst knap te noemen en zeer bewonderingswaardig.
De muziek van The Slow Show past bij mij en de afgelopen jaren heb ik er erg van genoten. Dat Still Life wederom een voltreffer van jewelste zou worden had ik niet zien aankomen. Het oeuvre van deze band bestaat nu uit vier albums en allemaal zijn ze even krachtig. Om toch een favoriet er uit te pikken zou ik Dream Darling kiezen, maar Still Life kan zich zeer waarschijnlijk na een aantal maanden nestelen in de toppositie.
Het is nog vroeg om het eindejaarlijstje erbij te pakken, maar dat Still Life hier onderdeel vanuit gaat maken staat vast. Zoals gezegd heb ik deze plaat de afgelopen tijd grijsgedraaid. Nu is het tijd om Still Life te laten rusten en straks tegen het einde van het jaar naartoe terug te keren. Dan is de vraag of de muziek nog steeds zoveel indruk maakt. Lust and Learn heeft hier iets aan kracht ingeboet. Of Still Life dat ook gaat gebeuren zal de tijd leren, maar voor nu de volle 5 sterren. Melancholie voert de boventoon bij The Slow Show en dit is het soort muziek dat ik adoreer. Subliem, magnifiek, indrukwekkend, wat een plaat.
Uitgebracht door [PIAS] Recordings
