Angel Olsen is een vrij bekende naam in de indie scene, maar eerlijk gezegd heb ik nooit de moeite genomen om albums van haar te luisteren. Totdat ik op de hoogte werd gesteld dat ze haar nieuwe plaat Big Time een country tintje mee zou geven. Natuurlijk is mijn interesse dan direct gewekt en ging ik met zonder al te veel verwachtingen luisteren. En ik moet zeggen dat mijn eerste indruk helemaal geen verkeerde is.
Om Big Time op de country stapel te gooien vind ik een beetje te veel van het goede. Ja, ik hoor duidelijk dat er mooi gebruik wordt gemaakt van pedal steels en ook hier en daar komen wat violen terug. Maar om Big Time nu helemaal aan country toe te schrijven vind ik misplaatst. Overigens is het voor de rest wel een uitstekende plaat waar van te genieten valt.
Dat genieten komt met name door de wonderschone productie. Elk nummer is heel mooi aangekleed en is erg aanstekelijk. Het lijkt op zo’n eerste beluistering allemaal een beetje droge stof, maar met een goede koptelefoon kom je erachter dat er een grote palet aan diverse instrumentatie wordt gebruikt. En niet alleen pedal steels en violen zijn dan een lust voor het oor. Piano’s, mellotron, drums en gitaren kleuren te plaat nog wat mooier in.
Angel Olsen heeft zelf heel wat te vertellen op Big Time. Het is allemaal niet heel opzienbarend, maar ze geeft je een mooi inkijkje in haar liefdesleven. Het is een cliché onderwerp, maar dat is waar veel mensen, en dus ook artiesten, het meest mee bezig zijn. De liefde wordt op deze plaat vanuit diverse invalshoeken bezongen en Olsen weet het allemaal best serieus te houden. Verwacht dan ook geen mierzoete liefdesliedjes, maar hele delicate soort van melige teksten. Love it.
Ik heb vernomen dat Angel Olsen in het verleden worstelde met muziek critici. Ze werd in het hokje folk muziek geduwd met haar platen, terwijl ze dat helemaal niet wilde. Inmiddels is ze erachter gekomen dat het haar helemaal niet meer uitmaakt wie wat waarover zegt. Ze bewandelt haar eigen weg en wat andere mensen daarvan vinden, so what?
Dat is heel mooi van Angel Olsen. Waarom critici Big Time dan toch labelen als country begrijp ik enigszins. Het heeft er iets van weg, maar ik denk dat het puur als gimmick gebruikt wordt. Country muziek is tegenwoordig helemaal in en veel artiesten van buitenaf hebben baat bij het label country. Alhoewel ik denk dat Angel Olsen tegenwoordig dit soort labels helemaal niet meer nodig heeft. Ze is bekend en groot genoeg om haar eigen ding te doen. En of dat nu country, folk of indie is, het maakt niet uit. Veel publiciteit en succes is bijna een garantie als je al een aantal uitstekend albums op je naam hebt staan. Conclusie Big Time: veelzijdige plaat met een wonderschone productie.
Uitgebracht door Jagjaguwar
