Het stond helemaal niet in de planning van country band The Shootouts om dit jaar een nieuwe plaat uit te brengen. Met Bullseye uit 2021 hadden ze genoeg liedjesmateriaal verzameld om een paar jaar intensief mee te kunnen optreden. Maar het leven kan raar lopen en grote namen binnen de country wilde samen met frontman Ryan Humbert en zijn band nieuwe muziek produceren. En zo geschiedde.
Overigens zijn het niet even zomaar wat grote namen. Niemand minder dan Ray Benson van de veteranen Western Swing band Asleep at the Wheel had interesse om met The Shootouts nieuwe muziek te maken. En als je eenmaal de interesse van Benson en zijn band hebt gewekt dan kun je natuurlijk geen nee zeggen.
Resultaat is nieuwe plaat Stampede. En net zoals bij vorige plaat Bullseye weten The Shootouts een geweldig stukje country muziek te brengen met invloeden uit het Western Swing genre. Het doet niet heel veel vernieuwends ten opzichte van eerder materiaal, maar het is wel weer een verdomd lekkere plaat om door je luidspeakers te horen. Knap staaltje werk van de heren.
Overigens is niet alleen Asleep at the Wheel betrokken bij Stampede. Deze plaat is een waar samenwerkingsfeestje geworden met andere grote namen zoals Marty Stuart, Jim Lauderdale, Buddy Miller en Raul Malo van The Mavericks. Ik denk dat The Shootouts zelf ook niet hadden kunnen bedenken om als relatief jonge band nu al samen te werken met zulke grote namen.
Toch is het naar mijn mening verdiend. The Shootouts hebben zich met eerder werk meer dan bewezen en het is niet meer dan logisch dat ze de aandacht trekken van artiesten zoals Benson en Stuart. De muziek van deze band is gewoon erg sterk en dan word je opgemerkt. Desalniettemin blijft het knap om tegenwoordig erkenning te krijgen van de grote, omdat de Amerikaanse country markt natuurlijk enorm verzadigd is.
Stampede laat dus wederom horen waarom The Shootouts één van de beste country bands van deze tijd is. Met een fijne combinatie van country en Western Swing liedjes weten ze de concurrentie voor te blijven en onderscheiden ze zich heel goed. Succes als een Amerikaanse country band hebben betekent ook een beetje geluk hebben. Dat hebben ze vast en zeker gehad, maar als je luistert naar dit album zul je ook snel begrijpen waarom het niet alleen maar geluk is. Zoals ik bij de recensie van vorige plaat Bullseye schreef doe ik nu gewoon weer: er mogen wat mij betreft nog vele platen volgen.
