Max Poolman is een Nederlandse Americana artiest uit Amsterdam. Hij combineert met zijn muziek verschillende genres zoals folk, country en rock. Hij wordt geïnspireerd door Amerikaanse artiesten zoals Tyler Childers, Ryan Bingham en Justin Townes Earle. Zijn live shows kenmerken zich door persoonlijke liedjes vanuit het hart, gezongen met een rauw stemgeluid. In zijn fraaie live shows wisselt hij intieme akoestische liedjes af met liedjes met zijn band The Union.
Max Poolman bracht in 2020 zijn debuut EP Bucking the Tiger uit. Dit jaar verscheen zijn eerste debuut album Roads Go On Forever. Zijn muziek wordt in Nederland zeer gewaardeerd en erkend door zowel muziekcritici als vele fans. De afgelopen jaren zijn er veel shows gegeven in en buiten Nederland. Zo speelde hij in Paradiso, Amsterdam en was hij in 2021 voor het eerst te zien als headliner op een festival. Ik sprak met Max Poolman via Zoom over onder andere zijn nieuwe album Roads Go On Forever, hoe hij opgegroeid is met muziek en wat zijn toekomstdromen als artiest zijn.
Hoi Max, hoe staat het leven?
Heel goed, ik ben op dit moment op vakantie in Albanië met mijn vriendin. Mijn vriendin is al een paar keer in Albanië geweest, vond het een geweldig land en wilde er nog een keer naartoe. Mooie steden, mooie natuur en heel goedkoop. Fantastisch om eens een keer te bezoeken.
Je hebt dit jaar je Americana album Roads Go On Forever uitgebracht. Hoe komt een Amsterdammer in de Americana scene terecht?
Ik ben al sinds mijn jeugd een skateboarder en ik kwam al vroeg in aanraking met de Amerikaanse cultuur. Amerika was voor mij een soort van promised land en voelde mij niet echt verbonden met Amsterdam. Door mijn vader ging ik luisteren naar Bruce Springsteen en ontdekte ik ook Bob Dylan. En zo begon mij fascinatie met Amerika en Americana muziek en dat is nooit meer weggegaan.
Heb je altijd al het idee gehad om muzikant te worden?
Nee, ik heb niet altijd dat idee gehad. Ik ben altijd wel een muziekfanaat geweest, maar ging pas gitaar spelen zo rond mijn achttiende. Toen gingen ook vrienden van mij gitaar spelen en sinds die tijd begon ik veel op feestjes te spelen en vond op het podium staan geweldig. Het performen heeft wel al altijd in mij ingezeten. Sinds ik wat ouder ben geworden heb ik echt de ambitie gekregen om muzikant te worden.
Heeft de pandemie een rol gespeeld om een muzikant te worden?
Oh nee, dat heeft zeker geen rol gespeeld. Ik was al veel eerder bezig met liedjes schrijven. Ik ben op dit moment 28 en begon in de muziek toen ik 18 was. Het is niet zo dat ik binnen korte tijd even snel ben begonnen als muzikant, ik ben er al best lang mee bezig.
Als ik naar Roads Go On Forever luister zijn het best zware teksten. Wil je je luisteraar nog iets meegeven als zij luisteren naar dit album?
Het verschilt per liedje. Een nummer zoals Dance With the Devil is bijvoorbeeld heel persoonlijk en gaat over mijn problemen met mentale gezondheid. Ik hoop dat daar voor andere mensen een bepaalde boodschap in schuilt. Dat de duivel, in wat voor vorm dan ook, er altijd is en dat je daar op een of andere manier mee om moet leren gaan. Ik vind dit belangrijk om te vertellen. Maar niet alles op Roads Go On Forever is zwaar. Een nummer zoals Keep On Rocking is heel hoopvol en heeft als boodschap om altijd door te blijven gaan. In mijn muziek is altijd een contrast te vinden van duister en licht.
Op wat voor manier schrijf je je teksten, zit er een bepaalde routine in?
Het is gewoon keihard werken en ik ben altijd wel bezig met nieuwe liedjes schrijven. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe verhalen en nieuwe concepten. Het is voor mij gewoon buffelen en blijven doorschrijven. Niet heel makkelijk, het is zwaar en het gaat niet vanzelf.
Je hebt op Roads Go On Forever gekozen om Whitehouse Road van Tyler Childers te coveren. Tyler Childers is groot in Amerika en weet ook in Europa steeds meer publiek te trekken. Waarom heb je juist voor dat nummer gekozen?
Specifiek Whitehouse Road om een ode te brengen aan de hedendaagse Amerikaanse country muziek. Qua teksten sprak mij dit nummer erg aan en vond ik goed passen op het album. Het gevecht met cocaïne, drugs en het feesten. Maar ook proberen om op de goede weg te blijven. Door Tyler Childers ben ik mij nog meer gaan interesseren in country en Americana muziek. Dit soort country artiesten lopen niet over de rode loper, maar zijn in Amerika wel onwijs bekend. De muziek is echt en oprecht en dat vind ik zo vet aan Tyler Childers.
Je zult met Roads Go On Forever voor de eerste keer de studio in zijn gegaan. Hoe was deze ervaring?
Mijn debuut EP Bucking the Tiger heb ik in Utrecht opgenomen met Pablo van der Poel en met leden van Dawn Brothers. Dat was mijn eerste echte ervaring in de studio. De opnames van Roads Go On Forever waren heel relaxt en binnen een paar dagen voltooid. Het was heel lekker en efficiënt werken en belangrijk is een goede voorbereiding. Er is een pre-productie en we weten precies wat er tijdens zo’n dag in de studio gaat gebeuren. Dat is wel nodig, want je betaalt veel geld om je muziek op te nemen in een studio.
Americana muziek in Nederland is niet heel groot te noemen. Hoe zie jij het Americana landschap in Nederland?
Ik vind Americana in Nederland groot, alleen gaat het om de Amerikaanse Americana artiesten. Amerikaanse artiesten verkopen makkelijk hun shows uit en daardoor kreeg ik het besef dat er een doelgroep in ons land is. Ik vind dat er voor mijn merk ook een plek is in Nederland en specifiek voor het Americana genre is er nog genoeg ruimte om in te vullen. Je hebt tegenwoordig artiesten zoals Douwe Bob, Dawn Brothers, DeWolff. Maar dat is niet heel rauw en toegankelijk gemaakt voor de mainstream. Het Americana genre vind ik in Nederland nog steeds aan het groeien.
Er wordt veel gedaan om je muziek te promoten. Heeft je marketing effect en merk je er iets van?
Het is echt iets van de lange adem. Ik ben al een tijdje bezig en heb op Instagram aardig wat volgers opgebouwd. Alhoewel dat niet allemaal Nederlanders zijn. TikTok zit ik de laatste tijd op om mijn muziek te promoten, want dat is de hype van de afgelopen tijd. Je moet het allemaal pakken: content is key. Als artiest van tegenwoordig moet je alle middelen inzetten om je muziek aan de man te brengen. Promotie is eigenlijk geen keuze, je moet het sowieso doen. Je moet niet denken dat er zomaar mensen naar je shows komen. Het is keiharde marketing en hard werken om succesvol als artiest te worden.
Wat zijn je toekomstdromen als artiest?
Mijn droom als artiest is een duurzame carrière op te bouwen. Zoveel mogelijk nieuwe muziek produceren, blijven groeien en dat het elke keer weer een stapje beter en groter wordt. Een fanbase opbouwen die kaartjes blijft kopen voor je shows. Maar ook verhalen blijven vertellen en mensen inspireren. Niet alleen door middel van mijn liedjes, maar ook door het podium wat je krijgt als artiest.
Als je met een artiest, jong of oud, iets zou mogen drinken, met wie zou dat zijn en waar zou je over praten?
Sowieso zou ik graag wat drinken met Bruce Springsteen. Ik heb hem dit jaar live gezien, geweldige show. Ik zou vragen over hoe hij geïnspireerd wordt om zijn liedjes te schrijven. Waar haalt hij zijn ideeën en verhalen vandaan. Maar ook zou ik met hem praten over zijn depressies en hoe hij daarmee omgaat. En over zijn familie en hoe hij de balans houdt tussen zijn artiestenbestaan en zijn persoonlijke leven. Ik zou hem graag als mens willen leren kennen. Colter Wall lijkt mij ook heel gaaf om te ontmoeten. Geweldige country artiest met zijn classic country muziek. Hij is naast artiest druk bezig op een cowboy ranch en echter dan dat gaat je het niet krijgen.
Roads Go On Forever is nu te koop in de Nederlandse platenwinkel en overal op streamplatformen te luisteren
