Een plaat zoals There Used To Be Horses Here zal je dit jaar niet snel vinden. Amy Speace maakt hier een wonderschoon pareltje die tekstueel gezien twee thema’s centraal zet. Dat is namelijk de geboorte van haar zoontje en het overlijden van haar vader. Het zijn twee tekstuele contrasten die worden vergezeld met melodieuze klanken en van dit album er één van absolute buitencategorie maakt.
There Used To Be Horses Here is een Nashville product en is in 4 dagen tijd opgenomen. De muziek is alles behalve het muzikale jasje van mainstream Nashville. Het is dan ook geen country plaat, maar bestrijkt het folk en Americana genre. Samen met Nashville band The Orphan Brigade heeft ze van There Used To Be Horses Here een uitermate indrukwekkende stilistische plaat weten te produceren. Het meeste wat er muzikaal gezien uitspringt zijn de subtiele en gevoelige fiddle klanken die hier en daar minimaal worden ingezet. Heel mooi.
Amy Speace was bang dat door de geboorte van haar zoon ze weinig creativiteit zou hebben om een nieuwe plaat te maken. En dat viel alles voor haar mee. Het tegenovergestelde gebeurde juist. De creativiteit was overal te vinden en dat hoor je terug op There Used To Be Horses Here. Speace heeft op deze plaat veel te vertellen en de melodieën op deze plaat zijn een lust voor het oor.
De teksten op There Used To Be Horses Here laten zogezegd twee thema’s horen. Ze exploreert haar relatie met haar overleden vader, haar jeugdherinneringen van hem en het rouwproces na het overlijden. Daarnaast heeft Amy Speace op haar vijftigste haar eerste zoontje gekregen. Relatief laat, maar vol enthousiasme laat ze dit horen op dit album.
Alle hokjes worden afgevinkt voor een goede Americana plaat. There Used To Be Horses Here bevat zoals gezegd een breed palet, zowel tekstueel gezien als muzikaal gezien. Er staan intieme ingetogen nummers op zoals Grief Is a Lonely Land en Father’s Day. Maar makkelijk schakelt Speace over naar uptempo tracks zoals Shotgun Hearts en Hallelujah Train.
Nog een pluspunt is de stem van Speace. Die doet af en toe denken aan Americana heldin Brandi Carlile. Amy Speace haalt niet heel extreem uit als Carlile met haar stem doet, maar de gelijkenissen zijn snel gemaakt. Het zorgt ervoor dat het totaalplaatje van There Used To Be Horses Here klopt. Er is gewoonweg weinig negatiefs aan deze plaat op te merken en Speace doet alles goed.
Om alvast te spreken van het eindejaarslijstje is nog wat vroeg. Maar alle ingrediënten zijn in ieder geval aanwezig. Dat Amy Speace na haar debuut in 1998 in het huidige 2021 nog steeds vol met inspiratie en creativiteit klinkt is wonderbaarlijk te noemen. Maar ze doet het, en ze doet het meer dan uitstekend. There Used To Be Horses Here is een prachtige reflectie van het leven van Speace geworden. Ze laat de donkere kanten, maar ook de zonnige kanten van haar leven aan ons horen en doet dat op geweldige manier. (Windbone)
